• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1181
|
|
|
|
|
Siz Öldüğüzde kendiniz için ağlıyor musunuz yoksa? |
|
1182
|
|
|
|
|
Yasamak sevmekse eger, sevmek bir tutkuysa, tutku bir amaç, amaç paylaşmaksa eger, her zaman yüreğimde ve her zaman dualarımdasın..Ayrılıp veda edenlere; yani herkese.... |
|
1183
|
|
|
|
|
Önemsiz gelen öyle çok değerleri yitirdik ki,bazı tatları unuttuk bile. Takvim yapraklarında kalan duygularımız gibi... |
|
1184
|
|
|
|
|
bir cevap için bir aylık bir bekleme süresi |
|
1185
|
|
|
|
|
anlaşıldı mertlik bozuldu.. bozuk insanlık moda oldu. gösteriş mezunu insanlar pay biçti kendilerine pasta diliminden. |
|
1186
|
|
|
|
|
Hiç kimsenin nazarı değmesin o güzel yüreğine hasedin , nefretin kol gezdiği hiçbir yerde nefsinin ve nefretin askerleri serilsin yerlere |
|
1187
|
|
|
|
|
Doğrularım vardı eskiden hayata dair, aşka dair, senden sonra hepsini sorguya çekiyorum...Yüreğime kilit vurdum, kanlı yaşlarımı geçmişte bıraktım, sadece seni düşünürken akıtabiliyorum.... |
|
1188
|
|
|
|
|
bu yazının sahibi şimdi bu yazıyı okuyo ve inanıyorum bir gün beni anlayacak |
|
1189
|
|
|
|
|
Nasıl da tiryakin olurdu tenim tutuklu olmasam! Yitirilmiş hafızamda, hissi yaşayarak ölürdüm. Mahsun bakışlarla çizerdim hüznün atışlarını. Zaman akamaz, sinir olurdu bize. |
|
1190
|
|
|
|
|
Beni saklayacak,düşler arıyorum..kederlerimi dağıtacak birkaç cümlede yeter bana.. |
|
1191
|
|
|
|
|
Belki aşkı utandıramadık ama kendi adıma ispatladım: “seni çok seveceğimi ve asla unutmayacağımı…” |
|
1192
|
|
1193
|
|
1194
|
|
|
|
|
Garabet duygusunun sarmallığında ; Kırık Düşlerin ısrarcı umuduna yenik... Yürek " yok " tan anlamıyor... |
|
1195
|
|
|
|
|
Beklemediği , ummadığı
Yinede geldiyse diyerek
Nefesini tutarak koştuğu kapının yanına... |
|
1196
|
|
|
|
|
Ölüm düştü hülyalara. Artık çek elini sahte dünyalardan. Kirletme ellerini ve yüreğini onlarla
Kapı kapı bu yolun son kapısı ölümse
Her kapıda ağlayıp o kapıda gülümse
|
|
1197
|
|
|
|
|
Aşk nedir diye sordu bana ürkek tavırlarıyla beklediği cevapları alabilmek umuduyla ve korkularıyla yüzleşmeye gönüllü bir kahraman edasıyla cevaplamamı bekledi |
|
1198
|
|
|
|
|
Umutsuz bir bekleyişti benim ki.Umut hep vardı aslında ama gün geçtikçe mutsuzluk kök saldı... |
|
1199
|
|
|
|
|
İnsanlar, kusa kusa; hayvanlar, bağıra bağıra; bitkiler, yoluna yoluna yaşarlar aşkı... |
|
1200
|
|
|
|
|
Bugün yüreğimizin giysisi nedir diye düşündüm de? Hep oradan çıktı mesele. Düne kadar yüreğimizden sevgi eksilirse çıplak kalırız gibi düşünüyordum, bugün farklı. Neden mi? İşte o ilk davranışımız ya da duygumuz ağlamak, tüm düşüncelerimi değiştiriverdi! |
|
Anasayfa
