• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1201
|
|
|
|
Sermayesi su olanın, zikri duruluk oluyor. Hep onu hatırlatacak bir yol buluyor ve oracıkta sızıp kalıyor yorgun ruhum... |
|
1202
|
|
|
|
-Kızdım o yare dedim ki, "sattım gitti bu aşkı" meğer ben kalbimi satmışım çoktan ona ve satılan kalp geri alınmıyormuş" kalbim onda, aşk bende kaldı...- |
|
1203
|
|
|
|
Sözcüklerimi önüme dökerek sana gelen yolların ortasında yürüyorum yalınayak… Dudağımda; hasret kokan o hüzünlü deli kız türküleri… Rüzgar bıraktığında ellerimi saçlarımın her bir teline dolanıyor güzüm ve ben adını heceliyorum mevsimlere. Özlemli avuçlarımdan döküyor kelimelerim, dinle. Bedelsiz seven ve sevdası uğruna canını kurban etmeyi göze alan umutlu bir kadını anlatacağım sana 29 harfimle… |
|
1204
|
|
|
|
Seni seviyorumda çok gizli zarfını yakalamakmış seni sevmek. |
|
1205
|
|
|
|
umutla ılgılı kısa bır deneme |
|
1206
|
|
|
|
şerefinde gizlediğin şerefsizliğine ağlıyorum sadece..... |
|
1207
|
|
|
|
gölgesi kendinden büyük kuşkunun…
ince bir sızı gibi ansızın…
bölüp geçiyor zamanı…
ya değilse?
|
|
1208
|
|
|
|
... Sarhoş olmalıyız seninle, gün kararıncaya kadar. Birbirimizin kanlarıyla karışmalıyız sonra toprağa. Çatlamalı yer ve ölüler dünyasının bekçisi Hades almalı bizi yanına. Çekmeli kulaklarını Eros'un, iki yanlış insanı aşık ettiği için birbirine. |
|
1209
|
|
|
|
Bu yazı uzun bir hiyakenin bir parçası olmakla birlikte aşkın nasıl bir boyuta geldiğini gözler önüne serecek sizler o cümleleri okurken... |
|
1210
|
|
|
|
Ben seni kalemlerimde sevdim. Her kağıda "sen" yazan o değerli kalemlerimde sevdim. Bilmezlerdi sen kelimesini, her zaman "benli" cümleler kurardı. Sen geldin kalemim yeni bir kelime öğrendi. öyle sevdi, öyle büyüttü ki içindeki seni, dolup taşarcasına... Bitmez tükenmez bir aşkla taşıdı seni. kaç kez düştü ama pes etmedi... |
|
1211
|
|
|
|
Boş salonda, denize dönük bir sandalye çekti. O’ndan mümkün olduğunca uzakta... Kokusunu duyamayacağı bir yeri seçti... Hepsi geçecekti... Son sözcükler, son bakışlar. Sonra hepsi bitecekti. |
|
1212
|
|
|
|
Acıları anlardan çıkarıp sana saklaman için göndereceğim kanadı kırık bir kuşun kanadında |
|
1213
|
|
|
|
Ben giderken biliyordum seni.. Sen beni öğrenirken silgimle silmeye gidiyordum bedenini. Gözlerin kaldı silemediğim, bir de yüreğin... Giderken onları sakladım defterimin arasına. Ve arasına gül yaprakları koydum beyazdan, kırmızıdan ve sarıdan.. |
|
1214
|
|
|
|
ah aşkın en acı taraflarındandır sevgilinin geçmişiyle yüzleşmek, belki de gerekmez bu yüzleşme ama yapıldıysa bir kere kemirir içinizi. |
|
1215
|
|
|
|
güzel sözlerden oluşan kısa yazılarımdır bunlar |
|
1216
|
|
|
|
Zamana yenik düşen hâtıralarım var,zamana yemin düşen an'larım. Hayâlhânesinde sükûtu içen derviş kılığım,tüm pejmürdeliğiyle toz alan bir köprüde. Yıkık evler artığıyım, kabul görmedi dilimdeki lâl tadım. Çöle kuyu bulduran gözyaşlarım, gecelere taşıdı yorgun yamaçlarımı. Düşkünlüğüm düşümde üşüdü, açıldı döşümde kocaman bir yara...
Söyle Ey Aşk Ustam; kaç vakti öldürür ölmüşlüğüm, kaç vakti diriltir nevbahar edâsıyla? Hem baharlar değil miydi, hep sona çıkan? Yapraklar değil miydi,döküldükçe içimde yaşlanan?... Uludağ'ımda beslenen o kar, Emirhan'ımda süzülen rüzgâr...Esmeyi esmer akşamlara bırakan lodoslar... Ovaya yaslanan şu deli başımla, hangi kıyı görünür muştu diye nazarıma?
|
|
1217
|
|
1218
|
|
|
|
Sevgiyi yağmur tanesinde tanıdım.Damlata damlata sevgi gölünü oluşturdum.Sevgim her bulutlu havada coştu çağlayan gibi. |
|
1219
|
|
|
|
Bir yürek davasına düştüm ben bu yokluk belasına. Sevgisiz yaşayanlar nasıl yaşıyor peki? Kalbi yerine aklını çalıştıranlar nasıl mutlu oluyor peki? Aklım ermiyor benim bu ince hesaplara, kalbim sevilmeyince aklıma selam bile vermiyor hatta. |
|
1220
|
|
|
|
yanındayken, sevgilinsiz bir sevgililer günü hüznü….
|
|