• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
1501
|
|
|
|
|
Sanırım bu sefer zor olmıyacak susmak dediğin. En fazla bi sus daha deyiveririm susuşuma. |
|
1502
|
|
|
|
|
Bir damla akıl verdin bana, huzurundan
Denizlere ulaştır beni artık,
Kurtar beni bu damlalıktan...
Pir’im Hz. .Mevlana
|
|
1503
|
|
|
|
|
söz yüzü ,evlilik yüzügü yada lise döenemınde alınmiş gumüş.... |
|
1504
|
|
|
|
|
Çocukluğum, genç kızlığım Ege'de geçti benim. İlk aşkı, ilk ayrılışı, sevgileri, terkedilişleri burada yaşadım. Hayal kırıklıklarını, heyecanları, kalp acılarını, köşe başı buluşmalarını ilk Egede tattım. Kalp çaldım, kalbimi çaldırdım ama biri var ki onu |
|
1505
|
|
|
|
|
Biliyordu, yine cevap gelmeyecekti ama bir kez daha yazdi. Bir kez daha satirlara doktu hislerini. Iki dakika gecmeden her zamanki gibi son gorulme yazisi ekraninda belirdi. Sasirmamisti ama incinmisti. |
|
1506
|
|
|
|
|
.... Bir başkaldırı, bir isyan ve dayanaksız bir gövde gösterisi gibi. Yeni bir bakış yeni bir ten, yeni bir soluk, yeni bir 'Merhaba' ve nihayet yine bir 'Elveda!' .... |
|
1507
|
|
|
|
|
....Ve ben öylesine korkarken karanlıktan, öylesine ürkerken yalnızlıktan, öylesine titrerken ve açken sevgiye, belki el uzatan bir başkası olsaydı onun da sarılacaktım ellerine böyle sımsıkı... |
|
1508
|
|
|
|
|
Güneşin gecikmesine kızıyorum. |
|
1509
|
|
|
|
|
Hayatıma anlam kazandıran sevdiğim bırak anlam kazansın hayatım.. Anlamsızlaştırma..! |
|
1510
|
|
1511
|
|
|
|
|
Aşkı yaşarken zaman kavramı yoktur içimde... Bazen bir yaz mevsimi birkaç yıl sürer. Baharım onlarca yıl… Mevsim değişikliğim uzun aralıklarla olur. Siz her yıl dört mevsim yaşadığımı sanırken, ben bir mevsimde yılları yaşarım. Yeter ki aşk bana dokunsun. Yeter ki dokununca bırakmasın.
|
|
1512
|
|
|
|
|
Sahi, göçmen kuş hangi sevdaya konar? |
|
1513
|
|
|
|
|
sen ki...
parmaklarından dökülen her kelime için ömrümden bir parça verebileceğim |
|
1514
|
|
1515
|
|
|
|
|
Var sanılan aslında her zaman yoktur. Bazen yanımda dediğin aslında çoktan yok olmuştur. |
|
1516
|
|
|
|
|
Güvenini kaybedince ölür insan, güvendiğini kaybedince de gömülür. |
|
1517
|
|
|
|
|
Dostu anlatamamak bu olsa gerek... |
|
1518
|
|
|
|
|
gitmeseydide olur muydu aynı şey acaba? |
|
1519
|
|
|
|
|
Kadınlığım , cesaretim ,güvenim hepsi içindi bu ayrılık . Hadi demeden başladı , hani demeden bitti bizimkisi . |
|
1520
|
|
|
|
|
Bir çocuk oluyor avuçlarımda
gece...
Bulut gibi...
Dokunsam yağacak...
Üflesem dağılacak...
Su gibi...
Parmaklarımı aralasam akıp
gidecek... |
|
Anasayfa
