• İzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aşk |
761
|
|
|
|
|
Kimileri için basit bir soru olsa da ben hala bulamadım cevabını.... |
|
762
|
|
|
|
|
Merhaba demek yavan kalıyor çoğu zaman belki de, seni seviyorum diyebilmek varken düşlerimde. Ve içimde yaşlanırken çocukluklar. Nedense sabahlarıma bir yağmur tortusu yüreğinden ayrı kalışlar. Gülebilmekse bu sarmaşık dalları nabzında dinleyebilmek gibi |
|
763
|
|
|
|
|
“Özlediğim...! ” diye haykırırsın rüzgarlara verip sesini. Duyar da belki yüzünü sana çevirir diye. Nafile olduğunu bilsen de sesini rüzgara emanet edip usanmadan seslenirsin. “Özlediğim...!”
|
|
764
|
|
765
|
|
|
|
|
Düşüyorum... "Eyvah!" demek için çok geç kalmış dudaklarım kuruyor. Korkuyorum... Korkuyorum gerçeklerin getireceği sensizlikten ve sensizliğin getireceği gürültülü sessizlikten! Çaresizlik çepe çevre sarıyor ruhumu. Düşmelerim bitmiyor düşlerimin bittiği gibi! En sert gerçeklere çakılmaya beş kala, var gücümle sarılıyorum çareler içindeki çaresizliklerime ve yokluğunun kabul gecesindeyim bu gece...
|
|
766
|
|
|
|
|
Düşünüyorum sadece tek yapabildiğim bu diye. Düşünüyorum neden içim, dışım, düşlerim, gözyaşım sen dolu, bu kadar kısa sürede beni nasıl bu kadar senle doldurduğunu. |
|
767
|
|
|
|
|
Sınır dışı hallerimi bilirsin sen. Kovulmalarımı, imla bozukluklarımı..Mülteciyim zamansızlığın. Adımlarımı çektim adreslerimden..Bir bavulu bile doldurmayan ömür sahifemi düştüm satırlardan..Adressizim. Hayat yekun yetersiz. Bakiyelerim hep karanlığa bölünüyor. Menzilim hiçlik iken sen tut beni.. Ve öyle bir sev ki beni; ölüm bile hayran kalsın sevdana. Züleyha’nın Yusuf’u sevdiği gibi sev gibi.Gözünü karat..Kapat perdelerini.Benden başka göz bilme ..Adımdan başka hiçbir cümleyi alma dudaklarına.Avuçlarına yasla uykusuz gözlerimi.Öyle bir sev ki; Leyla gibi savur dudaklarından beni mim''siz çöllerine..Susuz bırak beni...Kurusun geçmişim..Yeter ki senin yanında olsun son nefesim..Sırtlan beni geleceğimi / kız düşlerimi..Kimliğimden soyunmuş bu adamı hüviyetine al..Sahiplen adressiz ellerimi..Yalnızlık etiketini, fişlenmiş geçmişimi, Filistin askısı gören kimliksizliğimi savur tozlu raflara. İçimdeki kekeme çocuğu sev. Şefkatine al öznesiz cümlelerimi..İki dudağından gayri bir yer bilmeyeyim.. Devrildim bir kez karanlığın ayak dibine..Yaralarım Eyyub gibi kanar. Sancılarım İsa gibi sabrımı yoklar…Hadi ölümle yamamadan hüviyetsizliğimi al beni cümlelerine.Ben susayım. Kapat üzerimi sesli kelimelerinle..Dizlerim kan revan. Köklerim ise ağıt figan..Kapındayım..Kıyılarındayım...Dağınıklığımı , yarımlığımı sen TAMAMLA.. Ve sonra her şeye göğsünü gerip benim sende YAŞAMAMA izin ver..
|
|
768
|
|
|
|
|
Sen bana benziyorsun. Bir yanın hep kırılgan, hep gölgelerin arasında yaşayan, çaresiz. Bir yanın küçük çocuk, duyarlı dokunuşların değerini bilen, her sevdanın ince devinimlerini ölesiye yaşayan, sevimli serseri.
|
|
769
|
|
|
|
|
Seninle yaşadığım her saniye “hayalse” eğer, affet deniz gözlü; “Gerçeklerine” lanet olsun! |
|
770
|
|
|
|
|
Bu yagmur nereden geldi bilinir mi? |
|
771
|
|
|
|
|
İşte böyle. ???
Sana artık nasıl hitap edeceğimi bile bilmiyorum. Adınla hitap etmek her zaman tuhaf geldi. Ama güzel cümleleri de yakıştıramıyorum bu ayrılıktan aramızda geçen düşmanca cümlelerden sonra. Bir adın bile kalmamış hayatımda, bir sıfatın bile kalmamış içimde. Peki, tüm bunlar yok olurken. Neden hala içimde acın var. Nasıl geçecek bu söyler misin bana?
|
|
772
|
|
|
|
|
Ağlamıyorum ama anne, gözyaşlarımı hemen siliyorum arkamı dönerek, sesim buğulu çıkıyor diye konuşmuyorum bir süre, mezarının başında gözüme hep bir şeyler kaçıyor da o süzülen damlalar o yüzden anne. |
|
773
|
|
|
|
|
Oyuncağın mı oldum ben yoksa. Nasıl beceriyorsun tepkisiz kalmayı söylesene. Yoksa sende senden sonra bir başkasını sevebileceğimi düşünenlerden misin? |
|
774
|
|
|
|
|
Dedi ki kadın; " ...Ben bize ait ne varsa yakıp yıktım da... |
|
775
|
|
|
|
|
Bana son suyumu tattıran kalbin, hangi bedene can suyu verecekse sen orda uslan... |
|
776
|
|
|
|
|
Özgürsün...
Sanma ki, seni almak için geldim.
Dalgaların eşliğinde dinliyoruz hayatı. Bırak içindeki köhne fikirleri, bırak hesapları...
|
|
777
|
|
778
|
|
|
|
|
Alışmak hep çok zor geliyor... |
|
779
|
|
|
|
|
Her gelişin mutluluktu. Seni ağırlarken, yüreğimin sözünü geçiremiyordum. Yalnızlığımla penceremden bakarken seni düşünüyordum. İyi ki geldin diyordum. Oysa her gelişin, alaysı gizlerinle doluydu. Aldatışların saklıydı ruhunda. Bakıyordum ve gülümsüyordum her seferinde. Mantığımın yüreğime dur dediği gecede, yüreğim sildi seni. İstem dışı gerçekleşti zannettiğim zamanlardı. Oysa bir kandırıştı, bedenindeki kadın tenlerinin kokusu. Şimdi, bedenimden seni uğurlarken, son noktayı koymuş olduğumu anlıyorum. Son olmalıydı. Evet, bu bir sondu. Son gidişin, dönüşü olmayan bir bekleyişiydi şimdi. |
|
780
|
|
|
|
|
Yeni açtığım beyaz sayfaların üzerindeki ilk yazıdır senin gönül yazın…
Yeni kurduğum çocuksu hayallerin başrolü senindir… |
|
Anasayfa
