• İzEdebiyat > Deneme > Yaşam |
841
|
|
842
|
|
|
|
Alışmak ne demek, sevmek mi? Öyleyse eğer, alışmadım. Alışamadım.
|
|
843
|
|
|
|
Herşeyi olduğu gibi sürdürmenin sizi risklerden koruduğunun ve görece bir güvenlik duygusu verdiğinin farkındayım. Peki ya düşleriniz? Özlemleriniz? Yıllar yıllar önce ya da yıllardır kurduğunuz hayaller? Yapabileceğinizi sezdiğiniz, hatta belki bildiğin |
|
844
|
|
|
|
Basit bir ölüm yolcuğu olan yaşam. Köhne anılar ve geçen yıllardan sonra geçmişin külleri arasında yalnız kalmak.
|
|
845
|
|
|
|
Bir an gök yüzü yarılıyor, her yer aydınlanıyor... İçimde birşeyler kopuyor... Ardından acıklı korkutucu bir ses... Şimşek çakıyor... |
|
846
|
|
|
|
Yakın olmasam da bilirsin duygulara sınır yoktur. Ulaşamayacakları yer yoktur. Yeter ki çaldığında kapıyı bir açan bulunsun. Uzak olan nedir? Yanı başında oturan, uzatsan eline dokunabildiklerin, nefesini duyabildiklerin sana ne kadar yakındır? Ya ben? Ben ne kadar uzaktayım sence ? Sadece bir kelime kadar, bir cümle kadar, bir merhaba kadar uzak… Ve bir o kadar yakın. |
|
847
|
|
|
|
Hayatta hepimizin bir rolü vardır fakat sonunu nasıl getireceğimiz bize kalmıştır |
|
848
|
|
|
|
Çığlıklarım müziğin ahengiyle, duruşlarım özgürlüğün nihai yüceliğinde...Yapay safsatalarla dost binbir suskunlukla. Düşünüyordum düşünemezken. Biliyordum tamamen bilgisizken. Haykıramıyordum yine de |
|
849
|
|
|
|
Her zaman mutlu olalım, hep mutlu olalım...
Peki ya olabilir mi böyle bir şey?
Belki birbirimize biraz yardım edersek olabilir.Hayatta mutlu olmak için birçok neden var.Onları bulmalıyız. |
|
850
|
|
|
|
Varsın değişsin herşey, değişebildiği kadar ! |
|
851
|
|
|
|
Şimdi dilimde mutasyona uğradı her şey, ve zihnimde… Güzel günler görecektik çocuklar, size biz sunacaktık ellerimizle... biz sandık ki, sizin için düşler kurmak yeterli… biz sandık ki yüreğimizin ortasına oturtunca sizin çıplak ayaklarınızı çözüm kendiliğinden gelecek… biz sandık ki şiirler bize cesaret verecek… olmadı elbet ama ne var ki biz; hem vallahi hem billahi çok inanmıştık! |
|
852
|
|
|
|
yalnızlığa dair garip bir deneme. yalnızlığın ne olduğunu, bize neler katıp, bizden neleri götürdüğünü anlatmayı denedim. |
|
853
|
|
|
|
Yanıtlarını alamayacağım ve bulamayacağım bir yolda neden ısrarla yürüyorum ki? Ben, benden öte bana neler hissettiriyor ve düşündürüyor, aslında onun peşine düşmeliyim. Yarım asırlık ömrümde nereden nereye geldim? Bilirim yıldızlar yol göstermez insana sadece aydınlatırlar yolu. Gideceği yöne insanoğlu kendi karar verir. Kimi zaman bir şelaleye koşar, kimi zaman bir nehre, kimi zaman bir denizde bulur kendini kimi zaman bir ormanda ve belki çorak bir bozkırda. O halde kayboluşum sürmeli mi? Neden ısrarcıyım kaybolma yolunda? |
|
854
|
|
|
|
Dünyaya bir daha mı geleceğim mantığı ile hareket edip gününü gün eden, gezmeyi, eğlenmeyi, kurallara uymadan özgürce yaşamayı hayatın amacı haline getiren insanlara mutlaka rastlamışsınızdır. Hatta belki sizde böyle düşünenlerdensiniz…
Ölümün bir yok oluş olduğunu, ölümden sonra başka bir hayat olmadığını düşünmek insanı sadece bu dünya için yaşamaya yönelten büyük bir yanılgıdır.
|
|
855
|
|
|
|
-Yaşlandı bu artık...
Duydum ve sustular, sustum. |
|
856
|
|
|
|
Dünyayı kim yönetiyor? Lütfen düşünün! Bu tür sorulara cevap arıyor olmamız, zamanında dünyayı yönetenlerin düşünmemesinden kaynaklanıyor. Lütfen düşünelim. Unutmayalım ki insanları diğer canlılardan ayıran temel özellik düşünebiliyor olmamızdır. |
|
857
|
|
|
|
Yaşamı soluyun soluyabildiğinizce |
|
858
|
|
|
|
Hayattan beklentinizin,ne yapıyorum ve neden yapıyorum gibi soruların kendi içinizde muhakemesini yaptığınız zamanlar oluyorsa eğer bu da şahsıma ait bir sorgulama yazısıdır. |
|
859
|
|
|
|
Yine aynı başlangıç cümleleri dökülüyor dilimden. Yine nasıl başlayacağımı bilmiyorum ve yine soruyorum “nereden başlamalıyım?”. Her başlangıç neden bu kadar zor olur ki? |
|
860
|
|
|
|
Beraber olduklarımız; yitip gidenler... |
|