|
• İzEdebiyat > Öykü > Anı |
701
|
|
|
|
Cayımı yudumlarken esliginde de sıgara dumanım cabası... Karsımda küme küme oturmuş, tek oturmuş kafası dumanlı beyinler, ilaclı vücutlar.... Neydı kı insanları bu hale getiren? Neydi beni onların icine atan....? Hayretle baktıgım bu ınsanları merak edıyo |
|
702
|
|
|
|
Mudurnu Kül Çöreğinin Gerçek Öyküsüdür bu. |
|
703
|
|
|
|
Sıska mı sıska, uzunca boylu bir delikanlıydı Ertan. Kentin en zengin ailesinin tek evladı ve tek varisiydi |
|
704
|
|
|
|
O anda Cibran fısıldadı adeta: “Eğer biri sana gülerse ona acıyabilirsin; ama sen ona gülersen kendini asla bağışlama!”
Onu az önce hafife almıştım. Kızdım biraz da kendime!
O hala gözlerimden onay bekliyordu. Bende onu masamıza davet ettim: |
|
705
|
|
|
|
O bir kadir gecesi kendisine içki verilmemesi nedeniyle soğuğa dayanamayarak öldü |
|
|
|