• İzEdebiyat > Öykü > Bireysel |
361
|
|
|
|
Yollar aktı yine. Yürüdü sessiz ve anlayışlı. Kitaplar mı bitmişti? Okumaktan mı sıkılmıştı yoksa? Yeterince yaşamıştı yalnız. İnsan bir kere gerçekten yaşamaya görsün. Hayallere dayanamaz. |
|
362
|
|
363
|
|
|
|
Asla yaşayamayacağın ve imreneceğin sevdalar, nerelerde ve kimlere özgüler bir bilsen... |
|
364
|
|
|
|
Beni anlatan bir yazı,hayatımın içinde olan bir kaç kelime.... |
|
365
|
|
|
|
Siz hayatın peçetesi olmayın ..
|
|
366
|
|
|
|
-Oğlum bir millet kin ve öfke duyarsa içinde kendini sevmiyor ve saymıyor demektir. Öldürmek veya öldürülmek seçtiğin tarafla ilgili değil aslında, yaşadığın kadarla ilgilidir. Sen sen ol değer verdiğin şeyler için savaşırken dik dur her zaman. |
|
367
|
|
|
|
Evin kuzeyinde dalga dalga yükselen dağlar vardı... yemyeşil dağlar... koyu yeşilden maviye açılan kapı... kızıl çam ormanları... Ufukta yeşil dağların bittiği yerden başlayan masmavi gök yüzüne açılan kapı... Dağın kucağında sanki dünya cenneti... |
|
368
|
|
|
|
Ben bi zaman kaybıyım
Seninle, beni bırakıp, sen olmuşum, ama ben olan sana değil, bana bir merhabayı çok gördün, evet zaman kaybıyım, yapmam gerekenleri bıraktım elim de olmadan, sağlığım da gitti, hoş sevdim diyen elinden geleni yapar gelmeyeni de hesap yapmaz ama karşıdaki bunu hor görür. Ve senden bi cevap geldi onca yazılarımdan sonra hıh... Cevapsız mektuplara cevaben tek satır sen bi zaman kaybısın, afedersin kıymetli, severken sevilmeyelim ama insanız bari bi insanca sevseydin.
Elim de bir sihirli değnek olsa asla birinin beni sevmesini istemem hele ki sevdiğim birinin çünkü sevgi yürekten olur ne değnekle ne başka bir |
|
369
|
|
|
|
Benim sokağıma ulaşabilmek için içi ten dolu araçlara gerek duymazsınız.Bizim sokağın hikayesine ulaşabilmek için; karanlığın otomatik bir lambayla kaybolduğu apartman merdivenlerini, boş arsaları, korna çığlıklarını, yürüyen çanta ve kitapları, başıboş müzikleri, tuşlanarak gönderilen sevgi sözcüklerini itina ile geride bırakmalısınız.
|
|
370
|
|
|
|
Absürd Bir Yaşam Üzerine.. |
|
371
|
|
|
|
Bazen tek bir noktaya kenetlenir insan.
Ya bir şekilde aradığını bulur,
Ya da bulduğunu sanır er ya da geç.. |
|
372
|
|
|
|
uçurtmam gökyüzünde asılı kalır,
yolluk birkaç bahane bulunur;
ve gitmeler gelir giderim.... |
|
373
|
|
|
|
Yüzünde geçmiş günlerin izleri, buruş buruş bir alın. Saç diplerindeki beyazlıklar yaşanmış yılların nişanesi gibi. Sizi duymakta zorlandığı kulağını eli ile desteklemesinden belli... |
|
374
|
|
375
|
|
|
|
Hadi yeni bir dünya kuralım kendimize.Öyle bir dünya olmalı ki gerçeğine uymayan ama gerçeğini aratmayan... |
|
376
|
|
|
|
Masanın üzerine, sandıktan çıkardığı, altın sarısı ipek iplikle işlenmiş süt rengi düğün gecesi yatak örtüsünü serdi. Sol yüzük parmağına kendi ... |
|
377
|
|
|
|
Yalnız olmak çıkmaz bir sokakta evini bulamamak gibidir. |
|
378
|
|
|
|
Insan, duslerinin ardi sira gitmelidir; cunku insan inanirsa kavusmayacagi hayal yoktur. Sude, denizi ve aski istedi. Gustavo da hep inandi. Tanricalar dahil tum evren yardim etti onlara ve herkes dusledigine kavustu. |
|
379
|
|
380
|
|
|
|
Samimi bir itiraf. Kimim bilmiyorum her insanın içinde saklı olan yıkık harabelerinin mahzenlerinde kendi ışığımı ararken ruhumu karanlıkla boğuyorum. Aynı yanılgı farkındalık sanrısının farklılık tutkusu yaratması. |
|