Düşlerin ötesinde akıyor zaman ve umutlar kırılgan bir dal misali. İnançlar, duygular sıcak çöl kumlarının kısırlığında.kurumuş bir dere yatağını andırıyor hayat, balçıklarında gezinen kendilerini kral sanan sineklerin vızıltısında.Ve gelecek; dere kenarında geçmişte akan buz gibi suya hasret kalan dallarına hüzün işlemiş, yaprağına kayboluş düşmüş ağaçlar bütünü. Kavurucu güneş yakarken toprağın üzerine serilen umutları, esen poyraz külleri savuruyor bilinmezliğe. Kayboluşlar düşüyor damla damla yeryüzüne hüzün dolu bulutlardan. Sahte kahkahalar süslüyor yüzleri. İnsanlar kalpazan misali sahtelik kokuyor. Ve tükeniyor ömür, yalnızlıklara gebe kalıyor geçen zaman.

     Yar dudağı rengiyle, içini ısıtan bir tat buluşuyor dudaklarında imdadına yine yetişiyor Tanrı’nın yasakladığı üzüm suyu. Günahların gölgesinde sigaraya sarılıyorsun geçmişten gelen günahları da yakmak adına. Ama çektiğin her nefeste işlediğin günahlar saplanıyor ciğerine.her nefeste tükenişi yaşıyor her yudumda var oluşun gölgesinde kalıyorsun insan olarak. Dünyanın bedenine ve ruhuna bulaşan kirini arındırıyor içtiğin kanına karışan günah, sen insan kalarak en büyük sevabı işliyorsun farkına bile varmadan beklide Sevablar yalnızlık girdabında yok olurken, yalnızlaşan zaman içinde ölüm kokuyor sevdalar. Sevdalarına bile ölüm düşmüş bu hayatta tüm yaşam damarların kurumaya başlıyor.Çevresine veba mikrobu bulaştıran fareler sarmalamış dört bir yanını, tüm tabiat kirlenmiş ne aşk kokan yaseminler, ne Nazım ustayı ayakta tutan kırmızı saçlar nede yüzlerde oluşan gamzeler hayata bağlıyor seni. Ne kokularını duyuyorsun çiçeklerin nede renklerini görüyorsun. Yüreğin körleşiyor bu karabasanın ortasında. Kelimeler anlamsızlaşıyor ve suskunluklar sarıyor bedenini. Susuyorsun.

     Tüm hücrelerin yorgun. Koşmak, bağırmak, mücadele etmek, yahut sevmek, aşık olmak yada sevdanı haykırmak derinden zor geliyor. Adımlarının yere basarken sana verdiği güven yerini monoton bir hayat içerisinde sadece yapıldığı için yapılan bir olgudan öte bir şey değil.sesindeki inanç veren ton yerini savruk ne nereden gelip nereye gittiği belli olmayan bir tınıya bırakmış. Yaşarken öldürülmüşsün hunharca. Ve seni öldürenler çalmışlar sende sana dair, yaşama dair ne varsa. Sana kala kala ölümün soğukluğu ve çaresizliğin adı kalmış. Senen çaldıklarıyla bu hayatı yaşayanlar hırsızlıklarını gizleyip insanlık onunu oynamışlar hayatın sahnesinde sen seyirci bile olamazken. Yeri göğü inleten alkışlarla ayrılmışlar sahneden, ustalıkla yaptıkları hırsızlığın affı olmuş her bir alkış. Çevrelerindeki sahte dünya içinde yok oluşa yürürken o seri katiller, sen yalnızlıklar içinde var olmuşsun hep, yüreğin ne kadar acı çekse de ve gözleri yıkasa da yanaklarını karanlık gecelerde.

     Kadehteki günah tükenirken yavaştan ve yaktığın sigarayla zehirlenirken günahların, bu zehirden ve günahtan daha tehlikeli yüzleri düşünmeye başlar beynin. O sahte tebessümleri, o sahte duyguları takılır aklına ve beynin bu sahtelikleri daha fazla sorgulayamaz tıkanır. Sen işlediğin onca kadeh kadeh günaha rağmen bakarsın aynadaki yansımana utanmadan. İçindeki acıların erittiği yüzünde kıvrım kıvrım küfürler oluşmuştur renkleri belli belirsiz. İşte o zaman merak edersin derinden ve çocuksa bir heyecanla, acaba seni bu hale sokanların aynaya baktıklarında gördüklerini ve düşündüklerini. İnsanlardan sakladıkları yüzlerini aynada gördükleri zaman onlar neler düşünüyorlar. Kendi kendilerine bakınca o yüzlerindeki maskeler ve makyajlarda olmuyor onları sevecen ve sempatik gösteren. İşte o an Musa’nın asasıyla ikiye ayrılan kızıl deniz misali inanlıklarıyla hayvanlıklarının arasında kalıyorlar mı acaba ve çekince Musa kızıl denizden asasını yaşadıkları dünya boğuyor mu ruhlarını?

     Son günahı da yudumlarsın ciğerlerini tüketen sigara eşliğinde. Kalem veda eder tertemiz yarine hayat kararır ve sen yalnızlığın içinde kaparsın gözlerini bir soluğa hasret kalarak. Ayna seni bekler güneşin ilk ışığına hasret bir adem görmek için yıkıntıları ve küfürleri ile. Ya o katillerinin aynası. Oda sabaha düşmen olur geceye dost, makluktan korktuğundan dolayı.


www.hamzaekiz.com