..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
Yazar yazı yazmayı başka insanlara göre daha zor yapan insandır. -Thomas Mann
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri



Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  


 


 

 




Arama Motoru

İzEdebiyat > Eleştiri > Politik Olaylar ve Görüşler > osman demircan




21 Mart 2009
Kalaşnikoflu Çocuk  
osman demircan
Bugün barış istediğinde bulunduğunda barış mı olacak yarın savaş istediğinde ise savaş mı çıkacak? Sen ne istersen hep o mu olacak. Elinde kalaşnikoflu çocuk sana büyüklerinden armağan elindeki bu silah mı ışıldayacak. Sen aydınlık bir dünyayı silahların gölgesinde mi kuracaksın.


:BJHE:
Bugün barış istediğinde bulunduğunda barış mı olacak yarın savaş istediğinde ise savaş mı çıkacak? Sen ne istersen hep o mu olacak. Elinde kalaşnikoflu çocuk sana büyüklerinden armağan elindeki bu silah mı ışıldayacak. Sen aydınlık bir dünyayı silahların gölgesinde mi kuracaksın. Sana babandan miras nefret ve şiddet dolu bir yürek mi kalacak. Sen böyle mi büyüyeceksin.Söyle kalaşnikoflu çocuk daha gözyaşını dökmesini öğrenmeden kimlerin savaşında bir nefer olarak kan dökeceksin.
Sana bu masalları kim anlattı. Sana kedi fare oyununu kim anlattı. Annen sana hiç mi acımadı. Boyundan büyük bir silahla gövde gösterisine seni kim kattı. Sana tanımadığın insanlara, belki de iki kelime ettiğinde seveceğin insanlara aynı dili konuşamadığınız için düşmanlığı kim aşıladı. Söyle kalaşnikoflu çocuk yıldızlar bu kadar güzelken, güvercinler havada özgürde uçarken, gökyüzüne doğru ateş açmayı kim öğütledi.
Düşmanlık tohumları topraklarda kök salarken sen ellerinde kalaşnikofunla başkalarını düşman bellerken asla kendinle savaş vermeyeceksin. Hiçbir zaman çıkmaz yolları zorlamayacaksın, engelleri aşmayı düşünmeyeceksin; çünkü hep başkası suçlu olacaktır senin nazarında. Bu yüzden asla ötekileşemeyeceksin; çünkü kendini anlayamadığın ve tanıyamadığın için bir başkasını anlayabilme erdemine ulaşamayacaksın.
Ey kalaşnikoflu çocuk asla yenemeyeceksin. Duygularını anlamlandıramayacağın için ne yaptığını bilemeyeceğin için ve ne gibi yanlış yaptığını anlayamayacağın için yaptığın hareketlerin manasını çözemeyeceksin.
Ey hayatta bildiğin tek cümle “ Beynini dağıtırım.” olan kalaşnikoflu çocuk. Sen başkalarının düşüncelerine asla saygı gösteremeyeceksin. Sen bu dünyada Kürt de olsan, Türk de olsan asla bir insan olmanın dayanılmaz çekiciliğine varamayacaksın. Sen en ilkel duygulardan biri olan avlanma içgüdüsüyle sağa sola saldırmaya devam edeceksin. Ya kan kusacaksın ya da kan kusturacaksın. Bir hastalık gibi var olacaksın.
Seni anne kucağından tuzaklara atan kadın asla anan olamaz. Seni böyle bir kadın doğuramaz. Sen yürümeyi tanklı, tüfekli, panzerli sokaklarda öğrenmemelisin. Sen sürü psikolojisinden güç alarak, elindeki sapanla bataklığa taş atıp onu kurutmaya çalışmamalısın. Deliliği bırakmalısın. Kalkınmalısın.
Savaşmak olmalı elbet ama düşmanını iyi seçmelisin. Bir karanlıkta yaşıyorsan ışığa küfretmemelisin. Şiddet ve hiddet kasırgalarıyla elindeki ışığı yitirmemelisin.
Şu dünyada kar tanelerinin birbirine benzemediğini bilmelisin. Kimseyi kendine benzetmemelisin. Dört mevsim yedi iklim değişen bir dünyanın sana kalmayacağını ve bir anlık öfkenin nelere sebep olabileceğini kestirebilmelisin.
Ey kalaşnikoflu çocuk dostunu düşmanını iyi bilmelisin. Din adamları istedi diye devlet büyükleri istedi diye kimseye kurşun sıkmamalısın. Evet bir insanın vatanını koruması, bayrağına sahip çıkması büyük bir meziyettir. Fakat tarihte devletlerin, ülkeyi idare edenlerin yaptığı hataların bedelini sen ödememelisin.
Bu yüzden indir o silahı kalaşnikoflu çocuk. Bak ben seni seviyorum. Sen de beni sevebilme cesaretini gösterebilmelisin.
Bir başkasının yaşam hakkına sahip çıkmalısın. Çünkü bilmelisin ki bir yerde can güvenliği yoksa orada insan hakları da olmaz. Senin elinden hakkını ben almadım o zaman gökyüzüne doğru uzattığın kalaşnikofunla çok sevdiğim güvercinlerimi ürkütmemelisin. Davanı başka yerde yerde görmelisin.



Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.


 


İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın politik olaylar ve görüşler kümesinde bulunan diğer yazıları...
Bazen İki İnsan Aptallıklarını Tartışırlar
Hanıyağma
Hepiniz Balkonların Dudaklarından Akan Salyalarsınız
Laiklik Nedir
İnsan Yoktu, Sınırlar ve Sınıflar Yoktu
Şafak Pavey'den Toplumsal Zihin Bulanıklığının Nüksetmesi
Tanrılaştırdığımız Sosyal Kurumlar
Kendime Özerk Bir Cumhuriyet İstiyorum
Birlikte Yaşama Kültürü
Kölelerin Vatanı Olmaz

Yazarın eleştiri ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
Köpekler ve İt Herifler
Üç Türlü İnsan
İnce Bir Tülüm
Tüm Aşklar Faşizm Kokmaz
Başka Bir Yol Yoksa İnancın Seni Nereye Kadar Götürür
Keyfin Bilir
Örümcek ve Kelebek
Dünya
Tüm Evli Sevgililerin, Sevgililer Günü Kutlu Olsun
Olan Dağdaki Garibana, Karakoldaki Garibana Olmakta

Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
En Ateşli Anımda Gel Yanıma [Şiir]
Öperek Beni Öldür [Şiir]
Cayır Cayır [Şiir]
Kar Yangınları [Şiir]
Söyle Neden Konuşmuyorsun [Şiir]
Kefenden Çiçekli Elbise [Şiir]
Gözlerim Kan Davalıdır Her Geceye [Şiir]
Martı Beyazı [Şiir]
Gül Şarabı [Şiir]
Varlığın Sevda Yokluğun Fırtına [Şiir]


osman demircan kimdir?

Yüreğimin ve beynimin tavanında buluyorum, tozlu mısraları. Aklım bir çatı katı. Gözlerim yıldızlarla dolduğunda, bakışlarımın ışıltısı vurur satırlara. İşte o zaman, şiirler bir Samanyolu olur. Mehtaplı gecelerimi vururum gözyaşlarımla biriktirdiğim göllere. Her mısra bir dal gibi düşer, şiir denizlerine. Kızıl bir duyguya boğulurum o an. Akarım ellerinize.

Etkilendiği Yazarlar:
Herkes


yazardan son gelenler

bu yazının yer aldığı
kütüphaneler


 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © osman demircan, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.