Yıl 1918. Yılların ve savaşların yorgunu, yenik bir Osmanlı Devleti.. Vatan onu parçalamak ve yok etmek isteyenlerin işgali altında.. Halk hainler, dönekler, yalakalar, casuslar, katledilenler, zulmedilenler, esir düşmüşler, umarsızlar ve umutsuzlar diye pek çok guruba ayrılmış.. Bütün bu gurupların içinde bir de başkaldıranlar ve “ya istiklal ya ölüm” diyenler var.
Eğer güçlü bir liderin önderliği olmasaydı istiklal mücadelesinde yine de başarılı olabilir miydik emin değilim ama şundan eminim ki her durumda kolayca teslim olmayacak bir gurup hep orada olacaktı ve sonuna kadar direnecekti.
Atatürk’ün Gençliğe Hitabesinde işaret ettiği şey de buydu. Durum ne kadar vahim olursa olsun mücadeleden yılmayacak olan bir güce duyulan inanç ve bu güce çizilen sınırlar vardır hitabede.
Atatürk’e ait olup olmadığı kimi yerlerde tartışma konusu olan Bursa Nutkunda sınırlar hitabedekinden çok daha nettir. Sınırlar nettir demek yanlış oldu bir anlamda, neredeyse sınır yoktur kanaatimce. Gençliğin muhakemesine o denli büyük bir güven vardır burada..
Lakin iş gençliğin Cumhuriyeti müdafaa etmesi noktasına gelene kadar yarılması gereken savunma hatları vardır. Bu hatların yarıldığı Cumhuriyeti seven kitlelerce hissedilmeye başlandığında toplumda oluşacak huzursuzluğun derinliğini çok kişi takdir edecektir.
Öncelikli olarak sivil iktidara çok büyük rol düşmektedir. İşlerin yolunda gitmediğini hissettirecek bozukluklar, yolsuzluklar, yasadışılıklar, adaletsizlikler süratle ele alınıp en kısa sürede halkın gözü önünde çözüme ulaştırılmalıdır. Halkın huzur ve güvenlik hissi vatanın temelidir. Sivil iktidar, sivil kuvvetler toplumdaki genel huzuru gözetmek ve gerilime mahal vermeyecek hareketleri takip etmek ile yükümlüdürler. Halk huzur, güvenlik, adalet ve aş-iş gibi temel ihtiyaçlarından mahrum bırakılmamalıdır.
Mahrumiyetler çok adaletsiz ve toplum içinde belli gurupların çıkarları gözetilir biçimde arttığında, siyaset kör-sağır-dilsiz-umarsız-çaresiz hal aldığında yasalar devreye girip bu gidişe dur demek zorundadır. Anayasada belirtilen eşitlik, adalet ve özgürlüklere dair sınırların korunması bu noktada mahkemelere kalmıştır.
Kimi zamanlar olmuştur Türkiye tarihinde, toplumdaki kesimlerin içindeki gerilim, huzursuzluk ne yazık ki savunma hatları tarafından iyi ölçülememiştir. Yükselen tansiyon iyi okunamamıştır. Çeşitli kesimler seslerini bir türlü duyuramamış ve rahatsızlıkları sonunda onları başkaldırı noktasına taşımıştır. Bu zamanların toplumu getirdiği noktaları bir hatırlayacak olursak toplum içindeki rahatsızlıkların karşıt kitleleri fiili olarak çatıştırdığı gerçeğini görürüz. Ne mahkeme ne siyaset önünü alabilmiştir böyle zamanların. Ve bir diğer savunma hattı olan ordu işe karışmıştır.
Türkiye Cumhuriyeti genç bir devlet olarak çok fırtınalı ve hızlı değişimlerin yaşandığı bir yüzyılda kurulmuş, bu fırtınalardan payına düşeni de ziyadesiyle almıştır. Darbeler, toplumsal karmaşalar, siyasi iktidarı kanunların üstünde kullanmaya yelteneler, iç ve dış kaynaklı terör yılları..
Bütün bu tarihin bize öğrettiği bir şey olmalı. Adı SORUMLULUK olan bir şey.. Bu ülke vatandaşlarının huzur ve güvenliğinden sorumlu olan bütün mekanizmaların sorumluluklarını tekrar gözden geçirmesi gereken bir dönemden geçmekteyiz. Durdukları yerden pek iyi göremiyor olabilirler diye açık biçimde ifade etmekte fayda vardır ki halkın geniş kesiminde tansiyonlar yüksektir-yükselmektedir. Bu tansiyon sağlıklı önlemlerle, doğal yoldan düşürülmek zorundadır. Birileri durumdan vazife çıkarmaya başlamadan, saflar birbirine daha fazla yaklaşmadan ortalığı yatıştırıp sorunları çözmek adları Anayasa ile konmuş kurumların görevidir. Cumhuriyete ve kurumlarına güveniyoruz, bu ülkeyi seviyoruz. Gidecek başka yerimiz yok. Güvendiğimiz dağlara kar yağarsa ne yaparız bilemiyorum.