Can baba geldi aklıma, hırçın sesi kimsenin aklına gelmeyen ve en çokta ona yakışan küfürleriyle.”Herşey sende gizli” diyordu can baba. Ve ben bu sözcüğün ardı sıra gelen dizelerle hep ama hep kendimi sorguluyordum yalnız geçen yanımda bir soluk aradığım İstanbul akşamlarında. Ben diyordum,ben; öfkesiyle sevdasını öldüren ve sonra acıyla ,hasretle yanan ben.

Ne acıdır gerçeklerle yüzleşmek ve ne acıdır kalmak ortada ve bırakmak sevdiğini gözü yaşlı geride. Bazen gelir bu anlar yüreğin tutuşur ama yapamazsın tutulur elin kolun, yanarsın ağlarsın kendi kendine ama dedim ya sadece kendi kendine. Yar suçlar seni,çevren suçlar ve insanlar alaycı alaycı bakarlar gözlerine hırslanırsın kızarsın “ keşke” dersin “keşke” ama ne geçen zamana dönebilirsin nede geçen zamanı düzeltebilirsin.

Derin derin of çekersin, vücudundaki tüm kanlar beyninde toplanır.Rahatlatamazsın yüreğini. Destek ararsın sancılı yüreğine ama bulamazsın. Ağlarsın. Ne sesini duyan olur ne göz yaşlarını silen nede bir omuz veren olur. Yapayalnızsındır insanların içinde, gözlerin bakkalın vitrinindeki çikolataya hasretle bakan emekçinin çocuğunun gözleri gibi buğulu ve yüreğin yine aynı çocuğun ayakkabılarına bakınca parmaklarını gördüğü için kırılan yüreği gibi kırık.

Öyle olsun sevgili, Nediyor Can baba “Sevdiğin kadar sevilirsin” Ben seni delice seviyorum hasretle umarım doğru söylüyordur Can baba .Kırıksın bana, benim sana kırık olduğum kadar ve Seviyorsun beni benim seni sevdiğim kadar.

Umarım Kavuşur soluklarımız Sevgili

www.hamzaekiz.com