Hadi bahar geçti, siz de tık yok, ee yaz geldi hala aksiyon yok mu hayatınızda ? Tüh, yazık size !

Geçenlerde bir arkadaşım anlattı, ofiste oturup hayatının ne çekilmez olduğunu, şu koca baharı saçma sapan olaylarla geçirdiğini, işlerinin bu bahar günü bile yoğun olduğunu ve vs. yi düşünürken birden telefonu acı acı titremiş. ( Bu bölümü abarttığını düşünüyorum, kaldı ki henüz bu tepkiyi verecek kadar duygusal bir telefon üretilmedi ) Neyse Efendim, açmış "Acaba hangi ölümlü beni bunca işimin arasında ( Çok yoğun arkadaş bildiğiniz gibi değil ! ) rahatsız ediyor" diye, aman Tanrım o ne !

--“ Dünyanın en güzel 2 . kadını nasılsın ?” diyen ve kimliği belli olmayan bir mesaj.

Eh her kadın gibi böyle bir mesajı atanı merak ederek cevap yazıyor;

--“ Üzgünüm ama sizi tanıyamadım, kimsiniz ?”
Cevap mesaj yerine arama ile geliyor;

--“ Çok afedersiniz , kuzenim yurtdışındaydı onun numarası sanarak size mesaj attım, affedin verdiğim rahatsızlık için özür dilerim”

--“ Ay ne demek, rica ederim. ( En şuh sesini kullandığına iddiaya varım ,keza kendisi bayılır böyle şeylere ) Olur böyle şeyler , ne yazık ki ben kuzeniniz değilim ! ( “Ne yazık ki” vurgusunu özellikle kullandığına da eminim )diyerek telefonu kapatmış.

Daha sonra bu hoş sesli genci unutmaya çabalayarak , sıkıntının ortasında gelen bu tesadüfe anlamlar yüklemek isteyerek ve fakat şu yaşadığı yıllar boyunca asla bu tarz sevimli tesadüflerin kendisine çatmadığını hatırlayarak işine devam etmiş.

Bir iki dakika sonra telefon yeniden ( acı acı ) titremiş, ( Her kullanışımda daha da saçma gelmeye başladı bana bu kavram ) açmış ve yine aynı kişiden gelen bir mesaj olduğunu görmüş;

-- İlk kez yanlış atılan bir mesaj bu kadar keyifli oldu, dünyanın en güzel 2. sesi olduğunuza iddiaya varım”

Sessizlik, gülümseme, gözünüzde canlandırsanıza, sıkıntı ve stres arasında durup dururken eniştenizin sizi öpmesi gibi bir şey bu .( Niye “enişte” burda özne, onu da henüz anlamış değilim; bu lafla tüm enişteler baldızlarına sarkan sapık durumuna düşmekteler. )

Efendime söliyim; siz üstünüze alınmayın ; ( Ay her geçen cümlede Türkçe’nin saçma kalıplarını kullanıyorum, nerdende takıldım ben bunlara akşamın bu saatinde ?! ) almış telefonu eline evirmiş ( ? ), çevirmiş yerine koymuş. Çok ukaladır bu arada bizim hatun öyle her mesaj atana cevap yazmaz. Neyse acılar içerisinde bir mesaj daha gelmiş;

--“ Ben Orçun, Bostancı’dan siz ? “ ( Burada en dikkat çekici şey, mesaj atan Orçun adlı arkadaşın imla kurallarından haberdar oluşu, yani hem kibar hem edebiyatçı hem bilmem başka nedir, zaten bizde şans olsa dinleyici değil anlatıcı konumunda olurduk bu tarz olaylarda )

Arkadaşım dayanamayıp cevap yazmış;

--“ Aşırı derecede yoğun ve mesaj dahi cevaplayamayacak durumda olan birisi”

Hemen cevap gelmiş;

--“ Yoğunluğun bittiğinde sohbet etmek veya beni tanımak istersen , sana web sayfamın adresini yolluyorum : www...................... İyi çalışmalar”

Arkadaşımın anlattığına göre süper resimlerin olduğu bir web sayfasıymış, arkadaş süpermiş anlayacağınız.

Hikayenin gerisini merak ettiğinize eminim ben de ediyorum açıkçası, ama bizim hatun öyle yoğun öyle yoğun ki vakit bulupta kaynaşacak bir ortam bulamamış arkadaşla, işallah ilk fırsatta arayıp, teknolojinin nimetlerinden faydalanarak bir sevgili bulacak kendisine belki de...

Diyorum ya; zaten bizde şans olsa şu cep telefonunun bana da bir hayrı olurdu, tüm donanımlarından bir haber olduğum , güya yeni çıkmış , son teknoloji ürünü olan bu alet bile bana bir sevgili getirmezken bu kız İsa’yla yakın arkadaş olan telefonu sayesinde neredeyse kendisine sevgili bulacak.

Arkadaşlar, taş devri filan demeyin sarılın bence telefonlarınıza herkese bir mesaj atın, bakarsınız şans size de güler...İyi yazlar...( Saygılar Hocam ! )