|
|
• İzEdebiyat > Deneme > Düşler |
621
|
|
|
|
|
Zaman, yüreğime ibrişimden ilmekler ata ata geçip gidiyor. Saçların savruluyor hayallerimde. Kelimeler düğümleniyor boğazıma. Hasret, gönlüme hüzün makamından el ediyor. Gül dibaceli adın ve gamzen zaten aklımdan çıkmıyor. Ne çare tüm bu olanlar senin gıyabında. Kim bilir, sen hangi meçhul iklimleri abat edersin? Nerede avuçlarına dürer zamanı zambak ellerin. Ben tutsağıyım gittin gideli senli hayallerin.
|
|
622
|
|
|
|
|
Benim tek efendim var, teri gül kokar. Gözlerinin siyahı gönüller yakar. Elif parmaklarının arasından billûr sular akar… Aya tutar şehadet parmağını ay şaklar. Taif’de yapmaz duasını bizler için saklar. Tebessümü aydınlatır cihanı . Ebu Cehiller çatlar…
|
|
623
|
|
|
|
|
İsteklerin kendinin önüne geçememiş. Sen kendi senini kaybetmemek için dilediğin kadar yalnız olmayı, dilediğin kadar üzgün olmayı seçmişsin |
|
624
|
|
|
|
|
Günlük güneşlik demlerde bir çığ olur düşersin yüreğime. Ellerin açılır gül gül hayalimde. Zaman seni solur, mekan seni solur bulunduğum yerde. .. “Sen nerdesin ey sevgili!” ellerin nerde?/…
|
|
|
|
Anasayfa
