Hayatimizi gercek anlamda degistiren iki tip insan vardir. Bunlardan biri peygamberdir. Aydinlatma yaratir hayata karsi. Digeri de sevdigimiz kadindir. Savastirir kendini, mantiga karsi… Peygamber konusuna hic simdi giris yapmayacagim. Malum konuyla simdilik alakasi yok. O yuzden sevdigim kadin hakkinda bir seyler yazmak istiyorum.

Gidisi geliyor aklima… Hem de bir anda, konuyu tartismaya acmadan gidisi… Benim soka ugramam, onun artik gucluyum takilmalari, benim ardindan isyanlarim ve bu durumu kabullenemeyisim… Ben yok oluyorum… Her gun ama. Ben dibe vururken o gucleniyor. Sanki ben onun hayatinda bir parazitmisim, hayat enerjisini almisim gibi davraniyor. Benim gidisimle fotograflarinda arka arkaya guluyor. Sevgiden, hayattan ve mutluluktan soz ediyor. Bense iyice bitmis, yaratani, hayati, ve acilari sorgularken buluyorum kendimi… O beni sucluyor. Haybeye benligimde suc ararken buluyorum kendimi… Iciyorum… Dusunuyorum. Daha sonra o da kendince hakli diyorum. Bunlari her turlu engellere ve zorluklara karsi ona soyleyip hatalarimi kabul ettikce o daha da gucleniyor. Biraz daha yasiyor hayati, biraz daha hakli geliyor yaptigi…

Zaman geciyor… Bu is boyle olmaz diyorum. Toparlanmamin farkina variyor, ulkucu genclik hesabi dise dis, kana kan, intikam intikam moduna giriyorum. Biri giriyor… Derken ikisi, biraz ucu derken… Daha iyi, biraz daha guclu hissediyorum kendimi. Hatta kimleri aklima takip dert yanmisim diyorum fakat yine de mutlu olamiyorum. Cekip gitmesi geliyor aklima…Insan sevdigine boyle yapmamali diyorum. Kolay degil cunku birini sevip, biriyle bir seyler paylasip ona guvenmek. Herkes herkese asik olur, beraber olur hatta evlenir bile ama sevmek daha derin… Herkes herkesi sevemez ki. Sevmemeli de zaten. Sevgi ozel bir duygudur, iliskilerin VIP’sidir.

Biraz daha zaman geciyor… Resmine baktigimda duygularimla hareket edip yargiladigim kadini degil de sadece bir yabanciyi goruyorum artik… Onun hatalari geliyor aklima. Bana yaptiklari. Yalanlari, sahtelikleri ve bencilce cikip gidisi… Mantigim ustesinden gelmeye basliyor duygularimin… Daha objektif dusunup, hatanin aslinda benden kaynaklanmadigi kanisina variyorum. Cunku artik goruyorum… Bana soyledigi gibi kendine de yalan soyluyordu. Bu yuzden iyice yok oluyordu sevgisi icimde. Sahsen bunlari fark ettikce biraz seviniyordum iyilestigime… Malum yarali oldugumu her insan gibi yediremem kendime. Guclu olmam gerekir. Hele ki Dunya’da bunca dert, bunca tasa, hatta bunca Suriyeli varken boyle konulari dert etmek sacma gelir ama icten ice de kemirir beni. Fakat artik gorunen o ki o da olmuyor. Sevmiyor, sevemiyorum artik onu… Biraz da uzuyor aslinda. O sevdigim, her turlu fedakarligi ugruna aldigim kadina artik bir yabanciyim.

Artik bu kadar yazinin sonunda bir yerlere varmam gerekir. Tamam iyi kotu aci cekmissin ama barisacak misin yoksa unutacak misin gibi sorular donerken kafalarda yaziya en basta da belirttigim iki insan tipinden biri olan peygamberle final yapmanin simdi zamani. O da su; hak etmedigin bir muamele gordugunde unutma, o kisi senin degerini anlamadan olmez… Bu yuzdendir ki senin icin artik sadece adaleti istiyorum hepsi bu kadar saf ve anlamli.