“Kalanlar”dan bana ne kaldı?

Elimde; Ahmet Kekeç’in “Birey yayıncılıkta çıkan 140. Kitabı…

“Kalanlar...”

Kalanlar, sıradan insanların okuyacağı bir kitap değil...

“Kalanlar” edebiyat sevenler için iyi bir kitap...

Bir nefeste okudum...

İyi de “Kalanlar” dan bana ne kaldı şimdi?

Kalanların; 43. sayfasındaki “roman” başlıklı yazı beni heyecanlandırdı...

Vedat Türkali’nin (Bir rivayete göre Türkali’nin ilk kitabı) “Bir Gün Tek Başına” yı geçen kış okumuştum. Ama Ahmet Kekeç’in “Yağmurdan Sonra”yı ondan önce okumuştum. Doğrusunu söylemek gerekirse “Bir Gün Tek Başına” ile “Yağmurdan Sonra” yı birbirine çok benzettim. Hatta “Bir Gün Tek Başına” yı okurken, (zaman zaman; “acaba ‘Yağmurdan Sonra’yı mı okuyorum…” diye tereddütler geçirdim… .

(Her iki yazarı da buradan tebrik etmeden geçemeyeceğim)

Doğrusunu söylemek gerekirse, bir yazarın; “hiçbir kitaptan etkilenmiyorum, hiç kimseye benzemiyorum” demesi beklenilemez ve yakışıksız kalır.

Ahmet Kekeç için de aynı söz konusu…

Bir yazar ne kadar güçlü olursa olsun, etkilendiği birileri vardır muhakkak.

Mesela -muhtemelen- Ahmet Kekeç, Vedat Türkali’nin “Bir Gün Tek Başına”yı okumasaydı belki de “Yağmurdan Sonra”y yazamayacaktı…

Ban göre her iki eser de Türk edebiyatının kilometre taşlarından…

“Yağmurdan Sonra” 28 Şubat sürecini kısmi işlemeye çalışarak yaşanılan bir aşk hikâyesi…

“Bir Gün Tek Başına” da 1959’da bir sonbahar gecesi başlıyor ve 1944 yılında gizli bir komünist örgüte girmekle suçlanmalar ve bu eksende işlenen bir aşk hikâyesi…

İkisi de bir dönemin aynası olması açısından okumaya değer ederler…

Ben ne anlatıyordum?

“Kalanlar” ı anlatmak istemiştim…

Kalanlar’ı anlatayım derken, nerden nereye geldim…

Sahi “Kalanlar” dan bana ne kaldı?
ŞEVKET BAŞIBÜYÜK