- Zııııııır ! ( Yine kapı zili.)
- Hoş geldiniz. Buyrun.
( Salona geçilir, karşılıklı oturulur.)
- Nasılsın Nevin?
- Hiç sormayın.
- Hayırdır? ( Kızın kolu sarılıdır.) Aaaaaaaa ! N’oldu koluna ?
- Sabahleyin köye kiraz toplamaya gitmiştik. Kiraz ağacı da bir yüksek ki, yani düşsen sağ kalmazsın.
- Ağaçtan mı düştün ?
- ( Gülerek) Yok yok !
- Aman iyi bari.
- Kirazları topladık, Uğur bizi almaya geldi motorla( Motorsiklet demek istiyor aslında.) sağolsun.
- Eee ?
- Ay bi hızlı gidiyo, bi hızlı gidiyo sersem.
- Ay ! Olamaz. Motorsiklet kazası mı geçirdiniz ?
- Çok şükür kaza maza geçirmedik.
- Eeeeee ?
- Neyse sağ salim geldik. Annem , ben ineği sağmadım kızım, hadi ineği sağ dedi.
Bizim inek de bir aksi Kâmuran Abla , bir aksi. Annemden başka kimseye elletmez göğüslerini.
- Sen elleyince tekme mi attı yoksa ? Kolunu mu kırdı ?
- Yok yok ! Azıcık huysuzlandı ama, tekme mekme atmadı.
- İyi….Sonra?
- Babam dedi ki : Bana bi sütlü kahve yap….Nerden aklına geldiyse. Sütü ocağa koydum. Babamın arada bir kullandığı filcan* dolabın en üst rafında. Sandalyenin tepesine çıktım…
- Ay yapma. Sandalyeden düştüm deme.
- Yok yok. Sen bu arada süt taş, ocağı batır. Cozlamayı duyunca bir attım sandalyeden kendim yere Az daha düşüyo’dum….Neyse !
- Allah korumuş. ( Hani hep böyle denir ya.)
- Babam sütlü kahvesini içerken kapı çalındı. Ama peşpeşe peşpeşe. Sanki imdat istiyo. Ben merdemenleri inerken bile yine yine çalıyo. Zııır zıır zııır ! Sinir oldum.
- Acele acele inerken merdivenden mi yuvarlandı yoksa ?
- Güzelce indim merdemenleri. Bi baktım, çingene.
- Münasebetsiz . N’ olacak ! İnsan azıcık bekler.
- Evet Kâmuran Abla. Çingene kıyma istedi. Sanki biz bulduk da kıymayı, artanını da çingeneye verece’z. İki dilim ekmek verdim, gitti. Dedim şu zili iptal edeyim. Kapıya gelen bana seslenir “ Neviiiin ” diye, ben de kapıyı açarım. Bıktım bu çingenelerden.
- Koluna n’oldu ? Zili iptal ederken mi oldu yoksa ?
- İşte anlatıyorum ya. Çingene gidince, ocağa yemek vurayım** dedim. Maydanoz lâzım oldu. Bahçede de maydanoz var. Hemen indim bahçeye. Usul usul maydanoz toplarken, kocaman bir köpek girmez mi bahçeye ! Başladı hırlamaya .
- Ay! Köpek mi ısırdı kolunu ?
- Isıracaktı az daha. Bahçeden bir sırık aldım. Sopayı görünce kaçtı. Bir korktum Kâmuran Abla, bir korktum.
- Tabi korkulur. Köpeğin şakası olmaz ki.
- Neyse, yemeği pişirdim.
- Yemek yaparken kolun mu yandı yoksa ?
- Yok yok…Bir baktım, ocak batmış. Şu ocağı sileyim dedim.Türkü çağıra çağıra ocağı siliyorum şimdi, tamam mı ?
- Tamam.
- Ondan sonra Kâmuran Abla…..Bizim Ferdi var ya hani, benim yeğen…..Sen usul usul gir mutfağa….Sırtımı dürtükleyip “ Halaaaaaaa ! ” diye olan sesiyle bağırınca zıp diye geldim. Yüreğim ağzıma geldi. Dalmışım çünkü….Beni korkuttu diye bir seviniyo ki anlatamam. Aldım oklavayı elime, vuraca’m ama denk getiremiyorum ki. En sonunda kapının arkasına sıkıştırdım. Tam oklavayı kaldırıp vuracağım anda kapıyı sertçe bir ittirdi, kolum kapıya sıkıştı…Mor badılcan gibi karardı kolum Kâmuran Abla.
- Oh ! İyi olmuş. ( İçimden dedim bunu. Sen bunu çoktan hakettin. Lâfı böyle uzatanlara sinir olurum çünkü…..Eline sağlık Ferdi. )

* fincan

** ocağa yemek koymak