Herkesi kör ve alemi de sersem sanıyorlardı.

“Karakolda doğru söyleyip mahkemede şaşan Yaşar” gibi, ABD’nde söz verip, Türkiye’ye gelince “yan çizmeye” kalktılar.

Ama Yankee yemedi!

“Suyu inek içti, inek ormana kaçtı, orman ise yandı, bitti, kül oldu” dümenine yatıp suçu başkalarına attılar.

Bir Demokrat oldular, bir Demokrat oldular ki sormayın!

Sivili, askeri, TBMM’nin kararı karşısında saygı ile eğildiler(!)

Onların kalbi ABD ile beraberdi de, ah şu TBMM’nin kararı yok muydu!

Siviller, “82. Noter katibesi Ayşe gibi” önüne konulanı tasdik etmekten başka işe yaramayan adamların, bu sefer “vicdanlarının sesini dinlediğini(!)” iddia ettiler.

Askerler ise, tam üç buçuk defa kapısına tank dayadıkları kurumun kararına “saygı duyduklarını” söylediler.

Biz mecburen yuttuk da, Yankee yutmamış!

ABD, Irak ile savaşa hazırlanırken, Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen, peşine taktığı 350 işadamı ile Bağdat’a gidip Saddam rejimi ile iş bağlamaya kalkar. Ve oralarda, “"Türkiye, barış treninin son vagonunda da olsa yer almalıdır" gibi saçma sapan laflar ederse, seni adam yerine değil, “tren vagonu” yerine koyarlar!

Sen, düne kadar, Hatay ilini isteyen, PKK’ya destek veren Suriye ile kol kola girmeye kalkar, İran’daki mollalara göz kırparsan, elin küstah Amerikalısından da, işte böyle fırça yersin!

Siz bakmayın birilerinin “70 milyon Türkiye Cumhuriyeti vatandaşına hakaret edilmiştir” diye bağırmasına. Türk milletine, “hakaret etmek”, kimsenin hakkı ve haddi değildir. Ama hakaretin muhatabı da “Türk milleti” değildir.....