İMTİHANLARIMIZ BAŞARISIZLIKLA SONUÇLANMASIN
İmtihan, insanoğlunun yaşamında meydana gelen sorumlulukların iyi yahut
kötü bir şekilde doğan sonuçlarının sebebidir.
Yaşadığı her anını bu dünyada sadece ben varım düşüncesinden
vazgeçmeyen, hayat benden ibaret fikri ile hareket eden bir kimse,
kazanarak geçireceği inancına kafasında yer vermemelidir.
Bilinmelidir ki bu hayatta kazanmak olduğu kadar kaybetmek de hüküm sürmektedir.
İnsanlar en çok üzerinde yer bulduğumuz şu güzelim dünyada kendisi
için önemli olan bu konunun önemini kavrayamamaktadır
Yaşamakta olduğumuz her anımızı bir tek düşünceye adapte olmakla
geçirmemiz halinde, yanlışların en büyüğünü baştan yapmış oluruz.
Elbette her insan girdiği imtihanlarını başarılı bir şekilde vererek
kazanmak ister; fakat bu düşünce ile zihinler meşgul edilmemelidir.
Yaşamakta olduğumuz her dakikanın önemini kavradığımız anda, girmiş
olduğumuz imtihanın büyük bir bölümünde başarı kazandığımız önemli bir
gerçektir.
Bahsi geçen gerçeği göz ardı etmek de insanların hayatı konusunda
yaptığı hataların başında gelmektedir.
Bir kimse hayatında vermekte olduğu imtihanında başarıya ulaşamazsa
yırtınıp dövünmesi, yükümlülüklerini yerine getiremeyen şahsa faydası
olmayacaktır.
Hayatında bir başarı sahibi olmak istiyorsa bir kimsenin yaratılış
gayesinin dışına çıkma fikrini kafasından söküp atması gerekmektedir.
Onun için diyorum ki bize verilen sorumlulukların altından
kalkabilmenin en kolay yolunu aramamız icap etmektedir.
Bahsetmekte olduğum kolay yol, hayatımızı alakadar eden, girmemiz
istenen sınavı vermekten kaçmak anlamına gelmemelidir
Yaşamımızda büyük etkiler yaratan imtihanımızı başarılı bir şekilde
veremediğimiz takdirde, hiçbir kazancımızın olmayacağının bilincine
varılmalıdır.
Hayatımıza ışık yakması beklenen bilince varılmadığı müddetçe,
girdiğimiz hiçbir sınavı başarı ile vermemiz mümkün görülmemektedir.
Başarısızlık, bizlere bağış edilen hayatın manasız, boş karanlığını
oluşturan en büyük etkenlerin başında gelmektedir.
Bilinmelidir ki içerisinde bulunduğumuz dünya, insanoğlunu sevindiren
kazançlar ve üzüntülerin yer aldığı üzüntülü zamanlar üzerine
kurulmuştur.
Yaratılışımızın başlı başına büyük bir imtihandan ibaret olduğunu
düşünmeden kazandıklarımız her daim bizimle kalsın istiyor; küçük bir
kayba uğradığımız anda isyandan kendimizi geri çekmiyoruz.
Hayatımız boyunca yaratılış gayemizi geri plana atmadan çıktığımız
yola devam edilmesi lazım gelmektedir.
Eğer bizler her daim zihnimizi kazanmaya şartlarsak girdiğimiz sınavı
kazanmayı baştan kaybetmiş oluruz.
Neden bunu söylediğime gelince; bu anlatmak istediğim kazanma isteği,
kaybetme korkusu ile yaşamak bencilliğin içerisine düştüğümüzün
göstergesidir.
Kapıldığımız bencillik rüzgarında oradan oraya savurulmak istemiyorsak
hayatımızda başarısızlıkların da yer bulacağı bilinci zihinlere
aşılanmalıdır.
Dünya, hiçbir zaman kafalarında küçük dağları ben yarattım düşüncesini
barındıran kibirli kimselerin etrafında dönmemektedir.
Dünyayı bahsetmekte olduğum burnu havada kimselerin ellerine
bırakmakla, kazanmak amacı ile hareket ettiğimiz imtihanımızı baştan
kaybetmiş oluruz.
İçerisine kazanmak amacı ile girdiğimiz büyük imtihanımızda başarıya
ulaşabilmek için bencillik fırtınasını bertaraf etmenin umut edildiği bir yol
izlenmelidir.
Yürüdüğümüz yollara kazılan hendekleri kapatma konusunda başarı
sağlayamazsak; günü gelir, o çukurların bir tanesinin içerisine düşüp
boğulmaktan kurtulmamız imkansız görünmemektedir.
Girdiğimiz imtihanlarda başarıya ulaşmak istiyorsak hayatımızı
karanlıklara sürüklediği düşünülen, önümüze çıkan sis perdelerini
kaldırma amacı güdülmelidir.