SÜKUNETİNİZDEN ÖDÜN VERMEYİN
Sükunet, insanoğlunun hayatına çağlamakta olan öfke selinin akıtmakta
olduğu zehrini engellemek amacı ile vermekte olduğu uğraştan
ibarettir.
Bizler aklı selim insanlar olarak verilmekte olan bu uğraşı boşa
çıkaramadığımız halde, telafisinin mümkün olmadığı kayıplara
uğrayacağımız görülmektedir.
Hesapsız yanlış davranışlara yönelen şahısları uyarmak, yine bilgi
sahibi olan kimselerin üzerine düşen önemli bir vazifedir.
Yolu baştan kapatmamamız halinde sükunet, hükmünü kaybedecek; öfke
selinin önüne geçmek imkansız bir hal alacaktır.
Bu demektir ki öfke selinin zehrini insan hayatına girmeden söküp
çıkarmak için bize bağış edilen vaktimizi boşuna israf etmekten
kaçınmamız lazım gelmektedir.
Yaşamımızı karanlığa çevirmenin birçok yolu vardır: bunların başında
ise bir kıvılcımla yanmaya başlayan öfke ateşi gelmektedir.
Bahsi geçen ateşin de sönmesi için yürünmesi gereken en zor yol olan
sükunetin geldiği, herkes tarafından bilinmektedir.
Bilincinde olduğumuz halde hayatımızda büyük olumsuzluklar yaratacak
olan ateşin yanmasına müsaade etmek, insanoğlunun en büyük
sorumsuzluğudur.
İlgi alanımıza girmez fikrine kapılarak bu sorumsuzluğa ortak
olmakla da suçsuz, günahsız kimselerin hayatında tamir edilmesi imkansız
yıkıntıların yer almasında büyük pay sahibi olmuşuzdur.
Bir şahıs sinire kapıldığı zaman grup yahut şahıslarca
sakinleştirilmez, etrafına kızgınlıkla zarar vermesi için sözü geçen
ateşi harlarsa; ateş büyür, sadece kendisini değil, etrafındakileri de
yakar.
Onun için diyorum ki, çevremizde öfke ile hareket eden bir kimse
gördüğümüz zaman hiç düşünmeden sükunetli davranışlar sergilemeye
davet etmemiz icap etmektedir.
Bizler vatandaş yahut dost olarak karşımızdaki kimseye karşı olan
yükümlülüklerimizi yerine getirmememiz halinde, asıl zararı etrafımıza
kendimiz vermiş oluruz.
Her daim yapmamız gereken; ilk önce sükunetin önemini kavrayarak
hayatımızda yer alanların da büyük önem arz eden bu konuda bilgi
sahibi olmasında, pay sahibi olmamız lazım gelmektedir.
Hayatımız boyunca üzerimize düşen vazifeleri yerine getirmediğimiz
takdirde, ağır yüklerin altında kalacağımızın bilincine varmamız
gerekmektedir.
Bilinmelidir ki altında ezilmekten kurtuluşumuzun olmadığı bu
sorumlulukların yükte hafif fakat pahada ağır olduğunun göz ardı
edilmemesi ,daha az zarar göreceğimizin göstergesidir.
Yani demem o ki öfke seline kapılan insanların her daim sükunetli
davranmaları, kuşkusuz kendi yararına olacaktır.
Bu önemli konuya yine öfke ile kalkan zararla oturur sözünü eklemeden
geçemeyeceğim.
Etrafına saçmakta olduğu ateşin sadece kendisini yakmayacağının
bilincine varmadığı müddetçe, bir şahsın bu durumda hayatında hiç
kimseyi önemsemediği anlamı taşımaktadır.
Düşündüğü bir şey var, dünyanın kendi etrafında döndüğü; fakat öyle
değil dünya tek bir kimse çevresinde dönmemektedir.
Bilmiyor ki kafasında yer eden mantıksız fikirlerin çevresinde hiç
kimseyi bırakmayacağını, sükunetten yoksun kalmaya devam etmesi halinde
kendi karanlığı ile başbaşa kalacaktır.
İçerisine düştüğü karamsarlığın esaretinden sükunet sahibi olmadığı
müddetçe kurtulması mümkün görülmemektedir.
Sözünü ettiğim karanlığın sonu olmayacağı bilincine varmak, öfke seline
kapılan şahsın yapması gereken en doğru şeydir.
Kendisi için eğriyi doğruyu hesap ederek hareket etmek, yine hayatı
için en doğru olan adım olacaktır.
Yani öfkenin hem kendisi için hem de yanındakiler için telafisiz
kayıpların sebebi olduğunun bilinci ile yeni bir yola girip sükuneti
elinden bırakmaması gerektiği amacı güderek hayatına devam edecektir.