SAHİP ÇIKALIM VAZGEÇMEYELİM
Elimize geçen güzelliklerin yok olup gitmesi için neden bu kadar uğraşıyoruz?
Çünkü etrafımızda bu güzelliklere ihtiyacı olanları fark etmiyor,bunların kaybetmememiz gereken ,paha biçilmez hazineler olduğunu görmek için kendimize fırsat vermiyoruz..
Gün gelecek uçup gitmesine izin verdiğimiz bütün güzelliklere muhtaç olacağımızı hiç düşünmeden hareket ediyoruz.
Hayatın yaşamaya değer olmadığını düşünüyor, kendimizi karanlıklara itmeyi daha kolay görüyoruz. Güzelliklere sahip çıkmak yerine onların yok olmasına göz yumuyor, ellerimizin arasından kayıp gitmelerini oturup bir kenardan seyretmeyi tercih ediyoruz.
Halbuki hayata güzel tarafından bakıp güzellikleri görmeyi denesek her şeyin daha farklı olduğunu anlarız.
Ama biz insanlar elimizdeki paha biçilmez güzelliklere sahip çıkmak yerine onların yok olup gitmesine daha fazla müsaade ediyoruz. Bunu fark edebilmemiz için hayata karşı bakış açımızı değiştirmemiz gerekmektedir. Dediğim şeyin olabilmesi için de hayatın çirkin taraflarını gördüğümüz gibi güzelliklerin de hayatımızın vazgeçilmez bir parçası olduğunu anlamalıyız.
Bahsettiğim vazgeçilmeyen güzelliklerin elimizden uçup gitmesine izin vermemeliyiz.
Eğer bize verilen fırsatları değerlendirmez, hayatımızın çirkinliklerle dolmasına izin verirsek, hayata karşı bakış açımızı hiçbir zaman değiştirmemiş hatta bu bakış açısını içinden çıkılmaz büyük bir saplantı haline getirmişizdir
Biz bakış açımızı değiştirmeliyiz. Bu büyük saplantıdan bir an önce kendimizi kurtararak hayatı her daim güzellikleri ile görmeliyiz.                                     Bizler olduğumuz yerde sayar, hayata karşı bakış açımızı değiştirmezsek hiçbir yol kat edemez ,olduğumuz yerde kalakalır, kendimizi içine soktuğumuz derin saplantıların içinde boğuluruz.
Elimizdeki güzelliklerin kıymetini bilmeyip onların uçup gitmesine izin verirsek biz hayata hala kötü yanından bakıyoruz, yaşama sevincimizle vedalaşıyoruz demektir.
Bunun olmaması için hayatımızda her daim güzelliklerin yer almasını sağlamalıyız.
Gözlerimizde umutsuz, manasız bakışlar yerine umut dolu gülümseyen bakışlara yer vermeliyiz.
Elimizdeki güzelliklere sahip çıkabilmek için karamsarlığı nefret dolu bakışları aklımızdan kalbimizden silip atmalıyız.
Elimizdeki güzelliklerin uçup gitmesi için uğraşmak yerine o güzellikleri elimizde tutmayı bilelim. Hayatın yaşamaya değer olmadığını düşünmek işin kolayına kaçmak yerine elimizdeki güzelliklere daha çok güzellik katılsın diye çalışıp çaba gösterelim.
Bomboş bir dünyada yaşadığımızı zannetmek yerine, o dünyanın aslında yaşamak için güzelliklere ihtiyacı olduğunu ilk önce bizler görerek güzelleştirmek için ilk adımları atalım. Mesela ormanların kesilip yok edilmesine, denizlerimizin kirletilip canlılarımızın öldürülmesine, sigara içenlerin dumanını havaya püskürtüp bizleri zehirlemesine izin vermeyelim.
Eğer buna izin verirsek hayatımızın güzelliklerinin katledilmesine onları katledenlere yardımcı olmaktayız ve bizler de bir nevi doğaya zarar verenlerden birileriyizdir.
Güzelliklerin son bulmasına değil, aksine hayatımızın her yerinde yer bulup çoğalmaları için çalışıp gayret gösterelim.
Elimizdeki güzel olan her şeye sahip çıkalım ,kaybolup gitmelerine izin vermeyelim.
Biz, hayatımızı anlamlandıran güzelliklerin gözlerimizin önünden kayıp gitmelerini seyreder, onların kaybolup gitmelerine izin verirsek hayatımızın paradan daha büyük değeri olan hazinelerinin sonunu getirmiş oluruz.
Elimizdeki en değerli hazineleri koruyalım, bu değerlerin sonunun gelmesine müsaade etmeyelim.
Şunu da aklımızdan bir ömür çıkarmayalım, yaşamak her daim güzelliklerle anlamlıdır.