Zihnimdeki Emine Şenlikoğlu ile Emine Özkan Şenlikoğlu arasında bir fark var mı, bilmiyorum ama -kim ne derse desin- Şenlikoğlu; benim için bir marka…

Bana göre Türkiye’de “Tesettür ve İslami Mücadele” konusunda taviz vermeyen iki mücahide kadın var; biri Şule Yüksel Şenler diğeri Emine Özkan Şenlikoğlu…

Biri (Şule Yüksel Şenler) şu an sağlık problemleriyle baş başa; kendisine Allah’tan şifalar diliyoruz…

Diğeri (Emine Özkan Şenlikoğlu) 28 Şubat Soğuğunda dumura uğradıktan donra bir Erdoğan İlkbaharıyla yeniden toparlanmaya/yeşermeye başladı.

Gerçi Şenlikoğlu vereceği meyvesini vermiştir…

Dedim ya Şenlikoğlu benim için çok özel ve marka bir isim.

Benim çocukluğumun favori yazarıdır Şenlikoğlu…

Ben onun kitaplarını okurken hep “Ruhumun Penceresi”nden hayata baktım ve “İnsanlığın Belgeseli”ni gördüm.

“Bize Nasıl Kıydınız”, ben de bilmiyorum ama galiba bu ülkede, birileri topyekûn tüm mücahit ve muvahhit Müslümanlara kıydı/kıydılar.

Şahsen benim de yolum, “Burası Cezaevi”nden sonra cezaevine uğradı…

“Biz Bu Vatanin Nesi Oluyoruz” bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki; önce “Gençliğin İmanını Sorularla Çaldılar”

Sonra da “Ben Kimin Kurbanıyım” demeden, “Geçmişin İzleri”ni kaybettirerek “Sabıkalı ve Dul” bir “Çingene” “İmamın Manken Kızı” edasıyla “Vicdan Azabı” duymaksızın “Çin İşkencesi” gibi, “Kelebekler” görünümünden bir “Yılan Yavrusu” oluveren “Kırmızı Elbiseli Kız”a “Ne Olur îhanet Etme” denilmesine rağmen “Kadınları Kadınlar da Eziyor” oldular…

“Son Pişmanlık Fayda Eder” mi bilmem…
Elbette ki “İnsanlar da Kayar”, hatta ; “İslam’da Erkek” diyerek “Ağlatan Yollar”dan ilerledik “Geri Tepen Kurşunlar”a aldırmadan “Telefonla Röportaj”lar verdik, ardından “Radyo ve Basın Röportajları”, “Televizyon Röportajları”, “Maria”, “İdamlık Genç”, “Anne Büyüklere Bir Şey Söyle”, “Küçük Kız Küçük”… gibi “İsimsiz Kitap”ları “Kelepçeli Kalemimden” damlayan mürekkeple yazarak “Uzaktaki Çığlıklar”ı da duyabildik, “Kıbrıs Sular İçinde”kilerini de, “Bir Yetim” gibi olanları da…

Hâsılı tüm bunları; “Ülkemi Arıyorum” adına yaptık.

Zira bu ülkede “Önce Soru Sorarlar” sonra “Mahkum Duygular”a terk ederler…
28 Şubat süreciyle, - bir çok mücadeleci Müslümanlara yapıldığı gibi- Şenlikoğlu da “Mahkum Duygular”a terk edildi…
Bütün bunları şunun için hatırlatıyorum…
Hanımeliyle Malatya’da bir Şenlikoğlu rüzgârı esti…
Şenlikoğlu, 26 Mayıs 2012 tarihinde Malatya Hanımeli Eğitim Kültür ve Yardımlaşma Derneği’nin düzenlediği “Takva’dan Tarza Dönüşen Tesettür Anlayışımız” konulu konferansın konuşmacı konuğuydu. Bayanlara özel düzenlenen bu konferans, sekiz yüz kapasiteli Belediye Konferans Salonunda gerçekleşti. Sekiz yüz kapasiteli salona, mübalağasız; iki bin kişi iştirak etti, bir o kadar da salona giremedikleri için geri döndü…
Demem o ki, Malatya’da son 15 yıldan bu yana bu salon ilk kez (sırf bayanlara açık olmasına rağmen) izdiham olmadan bu kadar kalabalık bir programla tanıştı…
Şahsen ben hala anlamış değilim, programa gösterilen yoğun ilginin hikmetini…
Bu yoğun ilgi Şenlikoğlu’nun hayranlığından mı; derneğin çalışmasından mı, yoksa “Takva’dan Tarza Dönüşen Tesettür Anlayışımız” gibi bir konuya ihtiyaç duyulduğundan mı mıdır, bilmiyorum…