Kepler Düş’erken

“Bitti. Zor oldu ama bitti…” Bir şarkı mırıldanıyor içimdeki Yunus Emre… Bir eğitim-öğretim yılının daha geride kalmasını kep törenimde hatırlıyorum. 16 yıl önce çocuk düşlerimle yörede başladığım eğitimimi vefakâr öğretmenlerimin sayesinde denizi olan bir şehirde bitirmenin mutluluğunu yaşadım.

Kardeşlerimiz de sınıflarını bitirdi. Kimisi ilköğretim 1. kademeden 2. kademeye, kimisi de lise sıralarına geçiş yaptı. Taşımalı eğitimin sallantılarından taşınarak belki de.

OKS ve ÖSS ile birlikte sınavları da bitirmiş oldular. Hepsi işin ucundan az çok tutarak bir şeyler yapmanın telaşında. Onlar da büyüyecekler belki de alışılagelmişliğin dışında bir şeyler yapacaklar; göze batacaklar. Birileri rahatsız olacak. Öğrenciliği bile yanar diyenler olacak. Onlar: “Sen yanmazsan, ben yazmazsam, biz yanmazsak, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?” diyecekler.

Aileleri başarı bekleyecek, emek verdikleri topraktan yeşil bir fidenin kokusunu duymak isteyecekler. Devlet babasını sevecekler belki ama hükümet yoldaşla ters düşecekler. İstedikleri gibi olmadığı için istemediklerini söyleyecekler.

Ülkenin politik eğitim felsefesinin güdümünden bir parça ayrılabilenler başarıya ulaşacaklar. Sorgulayan, eleştiren yaratıcı ve sezgisel düşünceyle donanmış genç beyinlere ülkemizin ve yöremizin ihtiyacı var. Çünkü alışkanlıklarımız -sanırım- bizi çok fazla taşımayacak.

Orhaneli’de öğretmenlerimiz türküler söyleyecek, evlerinden çıkıp sosyalleşecekler…
Keles’te tiyatro oynayacaklar ve öğrencileriyle birlikte büyüyecekler.
Büyükorhan’da şiir geceleri olacak…
Harmancık kültür ile yoğrulacak… Kültürle iç içe bir yöre, örnek bir eğitim yuvası olacak.

Gözleri ışıl ışıl onlarca öğretmen aday (adayı) arkadaşımla vedalaştım. Her fırsatta yerelin evrenselin ayağı olduğunu onlara anlatmaya çalıştım. Hocalarımız bilgi çuvalı olmaktan çok düşünmenin gerekliliğini bizlere fark ettirdiler. Umudunu yitirmeyen öğrenciler yetiştirmeleri için yöremize davet ettim öğretmen adayı arkadaşlarımı…

Mezuniyetim için iyi dileklerini benimle paylaşan ve yanımda olan herkese teşekkür ederim. Bir şeyi her bitirişimde başka bir işi yapmak için yeniden doğuyorum sanki. Allah bana güç ve ömür verdiği sürece birilerinin isteğine göre değil istenilen değerlerin oluşması adına çalışacağım.

Kurumların içine yerleşen sülüklere inatla… (Sülük kardeş kusura bakma, teşbihte hata olmaz derler…)