Koşarak girdi salona, elinden halıya kan damlıyordu. Kan lekesi de
geçmez ki...

"ÇAbuk gel!" dedi. yüzü bembeyazdı, ve sanki acil gibiydi çağrısı.
yavaşça kalktım koltuktan, kucağımdaki cipsi masaya bıraktım.
kavgalarımız başladığından beri yiyorum durmadan... o da saçlarını
tarıyordu bol bol, uzun ve kumral.. ama şimdi elinden kan damlıyordu
damla damla ve yüzü bembeyazdı..

peşinden gittim... banyoya girdik.. yanımda durmuş, karşı klozetin
üzerinde oturan kendini gösteriyordu bana. kazağının örttüğü
bileğinden damlıyordu kanlar..

"kaldıramadım etk başıma.. son zamanlarda kilo aldım demiştim ya,
ondan olsa gerek, çok ağırdım. sen kaldırır mısın beni? Kurtarır
mısın...?"

sırtımı dönüp salona gittim yeniden... koltuğuma oturdum. banyodan
bağırdığını, ağladığını duyuyordum. benden ne kadar nefret ettiğini
anlatıyordu. Cipsimi aldım.. ve yan masada duran ilaçlardan bir
şişe...

Kan Lekesi de geçmez ki...!

Yazarın notu: Her yazan kendini saklar satırlarına aslında..
anlatmak için yazılır bu kadar.. ben bu hikayenin abajuruyum belki
sadece, salonda alelade, ne zaman alındığı, kimin aldığı belli
olmayan ve hiç hatırlanmayacak..
Ya da.. Halıya damlayan kan damlası...
Lekesi geçmeyen...