Kalkarım sabahları avuçlarımdaki sentetik kaplanla, yıkarım yüzümü, giyerim beyaz gömleğimi üstüme, sevdadanım zaten; sevdadan. Bütün ağırlığım bu bedenden, bütün ağırlığım cabasından böyle şeylerin. Her sabahın ardından sarılırım öksüz kirpiklerine dünyanın. Cebimde sustalım, altın cep saatim; nargilem kahvede, tespihim... Delikanlıyım ya, allahına kadar! Ölümüne kadar delikanlıyım ya; karşımdaki Sultan Süleyman olsa ne yazar? Burma bıyıklarıma götürürüm ellerimi önce, derim “bir yaramazlık mı var?”; “yok” derler tabi ağabeyleri karşılarındayken, başka ne diyecekler ki? Çekerim kulağınızı ulan! Açtırmayın göğsünüzde iki üç delik! Yakışır mı? Evet, yakışır! Ne polis girer caddeme, ne konsomatris... Ama sevdalanırım be! Sevdadan olurum, burulup bir karanfil gibi; yanar şu yüreğim! Efkârlanırım! Rakı içerim, alevlenir içimdeki yangınım! Yanlış böyle şeyler! Bize ters düşer öyle ağlayıp sızlamak ama sevda... Yazılı konağımızdır... Ah ah! Gözlerinde deryalar oturur sevdiceğimin, kokusu burnumda, sevdamız dillerde... Göremem yüzünü, göstermez, nazlanır yavrum benim! Olsun, göstermesin nazına kurban olduğum! Bir gün tutup kolundan diyeceğim; “kız, sevdalıyım sana; sevdalınım be, sevdalı!” Adı mı? Adı Tina işte be abicim!
     Yıllar var babam öleli, anam desen sakat belinden, kardeşim hayırsız itin teki... Bırakıp Alamanya’ya gitti anamı, bir de yengemi... Az buçuk tekerlektir ama ne yazar, bıraksın. Biz bakarız; allaha şükür, bir de yeğenimiz var şimdi. Bir dikişimiz de var; cümleten bilir esnaf, kılı kırk yararız icabında, buluruz, buluştururuz, geçindiririz evimizi...
     Yani diyeceğim odur abicim, kalkıp isteyeceğiz bu gece Tina’yı. Konuşacağım önce bir kendisiyle. Diyeceğim; “Seni istemeye geleceğiz bu akşam kız! Sizinkilere haber ver!” Tamam mı? Olur mu yani? Eyvallah! Olsun bakalım! Haydi o halde kalk, voltamızı atalım.
     Ey gidi minarelerine kurban olduğum yedi tepeli şehrin imkansızı arayan haytaları! Üç kuruşluk jiletlerin ucunda yaşayan nefervari kalpleriniz ve kalıplarınız tabi... Bilhassa kırkına merdiven dayamış ağabeylerimiz. Sessiz olmalıyız ki yanınızda, delikanlılığın şahıyla ıkınsın şu bize mukaddes dakikaları yaşatan zaman. Geliyor işte, ne kadar beklersen bekle; ne denli sarılırsan sarıl geliyor be sevdiğim:
-     Tina!
-     Ne var yine süt çocuğu?
-     İsteyeceğiz seni bu akşam... Anam razı geldi, isteyeceğiz seni, hazırlan. Ulan çok seviyorum be seni, çok be! Allahıma kitabıma, al bak kazıdım adını göğsüme!
-     Sen bırak bu palavraları oğlum! Safsın, temizsin amma; para yapar mı ki bu devirde? Bak, biz her gece ev geçindiriyoruz, elalemin altında üstünde... Sen ne diyorsun oğlum? Bindirebilir mi ki tamirci çırağı Salih, Tina’yı mersedes otomobile?
-     Ama seviyorum ulan seni! Seviyorum be! Başka bir şey ister mi ki sevenler? Para için mi yani? Para için de açar mı ki be sevenler arayı! Ulan bu allahtan reva mı?
-     Hadi yavrum, ikile de tamponunu görelim! Senin raconun kalmadı artık dünyada. Bak az sonra Suat ağabeyin gelecek, görmesin seni etrafımda.
Ah Tina! Ah Tina! Seviyorum ulan seni ah!

               *               *               *

İşte böyle kardeş. Raconumuz bitmiş güya! Delikanlılık mı bu alemde yırtılan? Havamızdan mı? Yok oğlum, yok, hiçbiri değil bu alemin sahte pislikleri... Tina gitti sonunda, benim sevdam da yanında... Hayatımda bir kez sevdim oğlum, bir daha sevemem ben! Geçenlerde görmüşler Tina’yı, mersedes midir nedir o arabanın içinde... Yanındaki hergeleyi görsen... Omuzlarını çıkartmış, atmış ceketi omzuna, elinde tespihi, altın saati en kalite marka... Ne fark etti? NE OLMUŞ YANİ, BİZ SARILIYORSAK GECELERİ, ARKA SOKAKLARIN ŞEHVETİNE? NE OLMUŞ YANİ SIKMIYORSAK SİLAHI, KULLANIYORSAK DELİKANLI GİBİ BIÇAĞI BİRBİRİMİZİ DEŞMEYE? NE OLMUŞ YANİ RACONDANSA KİRPİKLERİMİZDEKİ AKLAR? NE OLMUŞ YANİ, ÖLÜMÜMÜZ SES GETİRMİYORSA BU ALEMDE? Harbi delikanlıların adını lekeledi bu köp’oğulları! Alem bitmiş, yosun tutmuş kelebekler. Hal böyleyse, nerede ulan bizim delikanlılığımız? Televizyonlarda itlerin sürekli yazdığı kitaplarımız? Nerede mezarlarımızın üstünü zehirleyen mafya oyunlarımız? Korkuyorum... Ya gerçek değilsek biz, ya doğru değilsek, ya kirletiliyorsak kahpe bir yavşağın cebinde; ya oynatılıyorsak beyaz perdede kirletilmiş bir geçmiş masalı gibi? Olsun be koçum! Olsun be! Doğru yol benim yolum! İyi ki böyleyiz be oğlum! İyi ki ölmek için gelmişiz dünyaya; iyi ki taşıyoruz ulan bu pelerini yalancı duvarlarda! NE OLMUŞ YANİ, SEVMİYORSAK ALEVLİ VİTRİNLERİ? NE OLMUŞ YANİ ÖLMEYE GELDİYSEK BU DÜNYAYA? NE OLMUŞ YANİ, ALLAHINA KADAR DELİKANLIYSAK? NE OLMUŞ YANİ ŞEHİRDE DAHA DEĞERLİYSE YEŞİLLER, SUSTALILARDAN? NE OLMUŞ YANİ, BİR DELİKANLILIK KİTABI DA BİZ YAZMADIYSAK? Ne olmuş yani? Ne olmuş, gerçekten yaşamıyorsak?
Eğer gerçekten yaşasak hâlâ böyle temiz, böyle saf, böyle iyi kalabilir miydik bu dünyada?
-     Ulan Salih, sen de amma incelikli haytasın...
-     Bizim yaşımıza gel, savur sen de “Maaşallah”ları, “eyvallah”ları... Güzellik de burada be oğlum, şimdilik ölümüne kadar hayattasın!