Lan anakonda, sarhoş bu çocuklar, yarın sabaha çıkamayacaklar.

Lan anakonda, bu zor zamanlar acı bir bumba, bana zayıf lastik bir kamçı ayarla.

Lan anakonda, gençler kendini balkondan aşağı atmasa, acın ne kadar büyük olsa da yaşa!

Lan anakonda, bu çocukların bütün zaferleri haysiyetli bir yarayla, anca! Acıyla!

Lan anakonda, bu karanlık sistemde bize yer yok, kaçmaya da gerek yok ama!

Lan anakonda, emperyalistler ülkeyi ele geçirmiş, yanlış ve zehirli bilinç altları hatırına!

Lan anakonda, kelebeksi yalnızlıklarda hayal kurma, adımların gerçek ve sağlamsa.

Lan anakonda, yalnız ruhlar kasırgasında, ilk tuttuğun kız senindir, seviş kıyasıya.

Lan anakonda, ülke karıştı, kurbağalar eskiden güzel vıraklardı, pisliğe batmış ya da kaybeden adamlarda.

Lan anakonda, adam ya da kadın fena yaralı, hiçbir şey kaybetmezsin, az biraz anne olsana.

Lan anakonda, başladığın yere döndün sonunda; çünkü bir kavşağı görmedin, gözlerine tatlı yeşil bir ışık ayarla.
Hırçın, kum
mutluluk; yaşadığın hayat tarzında değil, hayata bakış tarzındadır.

NOT: uzun yıllar önce yazdığım şiir, nasıl yazdım bunu, hayret, ben pek sevdim.

İsa Kantarcı