İstediklerini bilen için, hayatında her şeyi kontrol edebilmek kadar güzel bir şey yok sanırım... Sevdiğin kadınla bir dünya kurabilmek için mücadele etme, sevdiğin dostlarla şakalaşma, aileni yeni yeni anlama ve kendini otuzlu yaşlarında anca tanıyıp buna göre hayatında bir yol çizebilme... Hayatın ile ilgili kararları; sistemin, toplumun ya da devletin değil; kendinin ele aldığı gerçek zamanlar işte bu zamanlar oluyor. Artık yolculuğu bir köşeye bırakıyor, pilotluğa terfi ediyorsun.

Ramak kalsa da ölüme, sonsuzmuş gibi gelse de mutluluk; zaman geçiyor şüphesiz... Bazen sevdiklerimizle, bazen ise adını onca sene bilmediğimiz aynı iş yerindeki adamla geçiyor zaman. Çoğu zaman farkında olmadan gülümsüyoruz hayata, ama ara ara, karanlıklarda, dibe doğru vurduğumuzu hissettiğimizde içimize bir kurt düşüyor. Çünkü biliyoruz... Artık yaşlandık ve kum saati inceden tersine doğru dönmeye başladı. Bildiğimiz, sevdiğimiz ve de dünyamızın parçası olan değerler, ki özellikle kişiler, yavaş yavaş önce eskiyor, sonra bizleri asla geri dönmemek üzere yapayalnız bırakıyor.

En büyüğünden kafamda hep koca bir soru işareti olarak kalmıştır kalp... Düşünsene öyle bir organ ki tek başına, yalnız ve tüm vücudun yaşam kaynağı... Asla durmuyor, asla yılmıyor, kah ara ara dinlenme moduna geçiyor, kah sinirden dolayı tüm vücudu inletiyor ama asla pes etmiyor, hep ama hep çalışıyor. Durduğunda ise her şey ama her şey bitiyor. Anıların, bildiklerin, yara izlerin, acıların, kederlerin, sevinçlerin, benliğin hepsi ama hepsi kalp durdu mu varlığını yitiriyor.

Maneviyatı çok güçlü bir insan olarak yaratılmadım bu bir gerçek. Baktığın zaman maddiyata da çok önem vermedim açıkçası... En başta da belirttiğim gibi istediğim şekilde kontrol edebileceğim bir yaşam için mücadele ettim. Kendi seçtiğim, kendi istediğim şeyler olsun istedim. Bu kimine göre doğru, kimine göre yanlıştı tabi ama önemli olan özgür bir birey olarak beni mutlu eden şeyleri yapmak ve bunların kendi kontrolümde kalmasını istememdi. Kontrol edemeyeceğim şeyler var biliyorum... Özellikle kalbim gibi. Seni bu kadar sevmesini kontrol edemiyorum, edemedim de. Seviyor işte. Onun dışında normalde sessiz sedasız atıyor, fakat bazen bir şey oluyor çok hızlı atıyor, ne oluyor böyle derken çok yoruluyor, durma aşamasına geldiğinde ise uykumdan uyandırıyor... Demem o ki ben ne desem, nelere dikkat etsem de kalbim ne yaptığını hiç bilmiyor... Kontrol edemiyorum işte... Fakat kalbim ve ritimleri her ne kadar kontrolümde olmasa da yazdığım satırları kontrol edebiliyorum... Ben hangi harf ile satırlarıma başlamak istersem öyle oluyor... Sanıyorum bu da biraz kalbin isteği... Yine de sanki inceden beynin hüneri... O mutlu olsun da... Çok mühim değil.