Ben bu olayı da çok olumlu görmüyorum, kimse kusura bakmasın. Yıllardan beri eğitimde görülen aksaklık ve başarısızlıkların düzeltilmesi hususunda atılmaya çalışılan bütün adımların sonuç itibariyle akamete uğramasında aynı sebebin etken olduğunu düşünüyorum. Sürekli yeni sistemler ortaya atılması hiçbir şeyi değiştirmediği gibi, ne yazık ki işleri iyice Arap saçına çevirmektedir.
     Neden böyle düşünüyorum? Bir kere eğitimle ilgili radikal kararlara imza atanların hayatlarında bir gün bile eğitimin kışlasında yani okullarda eğitim neferi olarak çalıştığını sanmıyorum. Ve böyle bir şeye asla inanmıyorum. Nereden mi yapıyorum bu çıkarsamayı? Hemen söyleyeyim efendim. Hangi akla hizmetle yapıldığı anlaşılamayan ve neredeyse iki yılda bir ortaya atılan projelerden biri olan bu yeni projenin de dikkatle incelendiğinde eğitimin en önemli ayaklarından bir olan öğretmeni hiç hesaba katmadığı görülebilir. Bu bile iddiamın ispatı için fazlasıyla yeterli bir örnektir.
     Öğrenci üzerinde otorite ve itibarı iyice zayıflayan öğretmenin çalışmadan geçmeyi hedefleyen kimi öğrencilerle şımarttığı öğrencisinin lafıyla öğretmeni hafife alan velinin ve arakablosu kabilinden öznel ilişkilerle koltuğunu kadastro gasp etmiş idarecinin insafına bırakılması öğretmenin elini bağlar mı bağlamaz mı? Allah rızası için bir kere de vicdanınızın sesini dinleyerek cevap verin. Yoksa vicdana da insafa da inancım kalmayacak.
     Evet eğitimde bir şeyler ters gidiyor. Bunu kimse inkâr edemez. Ama getirilen her yeni proje ve uygulamaya konan planlara rağmen iyileşmek şöyle dursun durum daha da kötüye gitmektedir. Çünkü bütün proje ve planlar öğretmenin öğrenci ve veli karşısında daha bir yalnızlaşması ve aciz duruma düşmesine sebep olmaktadır. Bakanlığın bu gerçeği anlaması ne kadar zaman alır bilemem. Ama bu gerçeği anladığı güne kadar eğitim sisteminde işlerin düzelmesine imkân ve ihtimal yoktur.
     Mesleğe başladığı andan itibaren ekonomik ve siyasi arakablolar vasıtasıyla öğretmenlik yapmadan merkez teşkilattaki kuş tüyü koltuklara tüneyen ya da aynı kutsal rabıtaları kullanarak taşra teşkilatlarının yüksek irtifalarını kadastro ederek hayatında bir kere bile tebeşir tozu yutmadığı halde eğitimci sayılan zevatın bir milyona yakın öğretmenin ne çektiğini ve eğitimdeki başarısızlığın sebeplerini anlamalarını beklemek abesle iştigal olmaz mı?
     Öğretmen derslerde tam anlamıyla disiplini sağlamakta yeterli olamamaktadır. Bu durum hayatı maddi gözlükle seyreden velinin yoksulluk sınırında maaş alan öğretmeni küçük görmesinden de kaynaklanmaktadır, ailesinden aldığı terbiyeyle öğretmeni ciddiye almayan öğrenciden de, her iki grubun çıkarları zedelendiğinde başvurduğu ihbar ve şikayet salvolarını ciddiye alan özelliksiz ama torpilli yöneticilerden de… Öğretmen arkasını maddi ya da siyasi güce dayanan idareci ile eline verilen kozu Don Kişot gibi öğretmen aleyhine kullanan veli ve velisinin izinden giderek okulu turistik amaçla kullanan öğrenci arasında kalmıştır.
     Yeni gelen sistem başarısızlığın ceremesini yine öğretmene yükleyecektir. Bu durumda öğretmen daha küçülecek ve iyice şamar oğlanı hale dönüşecektir. Halihazırda öğretmenin bizzat kendisinin eğitime inancı kalmamıştır. Daha ötesini karıştırmak sosyolojik intihara benzer. Ne yazık ki bu gerçeği merkez teşkilatı hariç memlekette herkes çok iyi bilmektedir. Bakanlık nedense on yıllardan beri öğretmenlerin dert ve sıkıntılarına, eğitimin açmazlarına uzak durmayı tercih etmektedir.
     Merkez teşkilatın yeni sistemler üretmesi onun okullar düzeyinde eğitimi ve sorunlarını gözlemlediği anlamına gelmez. Hangi okulda, hangi zamanda ve nasıl bir alan araştırması yapılmıştır. Eğitimin sorunları ve açmazları kaç öğretmene sorulmuştur? Ben neden otuz yıldan beri böyle bir şeye rastlamadım?
     Ankara, İstanbul ve İzmir’in zengin ve lüks semtlerinde göstermelik anket ve araştırmalar yapılmışsa bu, gerçeği yansıtmaz. Üst düzey kamu görevlileri, bürokrat, siyasetçi ya da ensesi kalın esnaf ve tüccarın yakınlarından oluşan ve arada bir okula uğramak suretiyle partime çalışan bazı öğretmenlerin çoğunlukta olduğu bölgelerde yapılmış olsa bile bu araştırmanın geneli yansıttığı söylenemez. Böyle bir araştırmanın geçerliği ve tutarlığı olamaz.
     Eğitim politika ve sistemlerinin döviz kuru gibi sık sık değişmesi bile başlı başına başarısızlık sebebi sayılabilir. Eğitim insan üzerine konuşlanan bir faaliyetler sistemidir. Dolayısıyla deneme yanılma yöntemiyle idare edilemez. Eğer on yılda beş kere sınav şekilleri revize edilmişse bu, eğitim teşkilatının iyi sevk ve idare edilmediğini göstermez mi? Bir sınav şekli eğer bugün itibariyle verimsiz ve gereksiz görülmüşse, yıllar önce öve öve göklere çıkarılmasının manası neydi?
     Hiçbir şeyi eleştirmeyelim, hiçbir hata ve kusuru görmeyelim. İyi de o zaman insan olduğumuza kendi aklımıza nasıl inandıracağız? Vicdanımızın isyanını nasıl bastıracağız? Ortada bir yanlışlık var ve bu yanlışlık yetkililerin eylem ve söylemleri karşılaştırıldığında zaten kabak gibi ortaya çıkmaktadır. Ayrıca bizim bir kelam etmemize gerek bile kalmamaktadır.
     Lütfen efendiler eğitimde değişiklik yapmayın. Bırakın dağınık kalsın. Her yeni gelen eskiyi mumla aratmaktadır. Her yeni gelen uygulamayla öğretmen iyice köşeye sıkışmaktadır. Yapmayın etmeyin. Allah rızası için çekin elinizi eğitimin yakasından. Bırakın eğitimi kendi haline. Emin olun başarı artmasa bile en azından daha fazla düşmez.