Ah benim nar çiçeğim, uğur böceğim, herkesten çok sevdiceğim günlüğüm. Nasılsın? Benim içim daralıyo, nefesim gabarıyo. Şu demokratikleşme paketi öyle bi içime oturdu ki, üryama bile girdi. Üryamda Memet Amca’n, ayilenin reyisiyim diye, bize etmediğini bırakmıyo. O ne derse, o oluyo. Yatın diyo, yatıyoz; kalkın diyo, kalkıyoz. Pırasa pişirin diyo, pırasa pişiriyoz; börek edin derse, börek ediyoz. Hani, ölün dese; o dakkada ölecez. Koyun gibi güdülüyoz yani.

Memet Amca’n başbakana özenmiş, öztürkçe deyverecek olursam, başbakana öykünmüş; bi demokrasi paketi hazırlamış. Lâkin; kendisinin hazırladığı, hiçbir aile ferdinin fikrini almadığı demokratikleşme paketinde, bize özgürlük yokmuş, dayatma varmış, yasaklar varmış. Bu paket de nerden çıkmış, biliyo mun? Yandaş medya - hem yazılısı, hem sözlüsü, hem görüntülüsü- başbakanın demokratikleşme paketini ballandıra ballandıra haber yapmışlar; Memet Amca’nın ayranı gabarmış. Bi paket de ben yapim anasını satim demiş. Üryanın saçmalığına bi bak hele. Eşeğin aklına garpuz gabuğu düşürürsen, işte böyle olur diye söyleniyom.

Bu demokratikleşme paketi, demokratikleşmemizi sağlamıyo; bizi köleliğe mahkum ediyomuş. Bugüne kadar başımızın tacı olan ne varsa, ayaklar altına alınıyo. Ne özgürlüğümüz kalıyo, ne gelecekten beklentimiz. Silivri’dekilerden farkımız kalmıyo senin anlayacağın.

* Memet Amcan uyduktan sonra- gece on ikiden sonraymış- istediğimiz tv kanalını açıp, sabaha gadar izlemek serbestmiş. Böylece, haber alma özgürlüğümüzün önünü açıyormuş majesteleri.

* Eğer isimlerimizi beğenmiyorsak, deniştirebilirmişiz. Kaderimiz denişmedikten sonra, ismimiz denişse kaç yazar? Gümüşün adını “ altın” koyunca; gümüş, altın olur mu hiç? “Karga gül dalına kondu diye, bülbül olmaz.” diyom. Dinleyen kim! İsimlerimizin Türk ismi olmasına gerek yokmuş. Avrupa Birliğine girmeye hazırlanan bi memleketin fertleri olan bizler, Türk vatandaşı değil, dünya vatandaşı olacakmışız. Türküm demeyecekmişiz, Türklüğümüzle öğünmeyecekmişiz. Irkçı olmanın lüzumu yokmuş. Adları Türker, Türkan, Ertürk olan torunlar; adlarındaki Türk sözcüğü yüzünden, isimlerini deniştireceklermiş. Eğer yeni torunumuz falan olursa, böyle Türk’lü isimler koymayacakmışız. Irkçı torun ismi istemezmiş beyefendi.

* Başbakanın, kullanmayı serbest bıraktığı w, q, x harflerinin lâfı mı olurmuş. Memet Amca’n bize, Cince’de gullanılan 你 好 harflerini gullanmayı bile serbest bırakmış. Çin alfabesinin tamamını gullanmayı serbest bıraksan ne faydası olur bize? Çünkü biz, Çince bilmiyoz, diyom. Ama ürya bu ya, Memet Amca’na sesimi duyuramıyom.

*Bizim kızlar- gelinler başlarını istedikleri renk türbanla kapatabilir, istedikleri renkte çarşaf giyebilirlermiş. Hiç karışmayacakmış türbanın, çarşafın rengine. Böylece, kızlarımıza; dünyanın hiçbir yerinde verilmeyen renk seçme özgürlüğünü veriyormuş. Ayrıca; bizim oğlanlara saç, sakal uzatma; cübbe, sarık kullanma özgürlüğü gelmiş.

* Torunlar, ODTÜ hariç; istedikleri okulda okuyabileceklermiş. Gezici torun değil; dindar ve kindar torun istiyormuş. İstedikleri İmam Hatip Lisesi’ne gidebilirlermiş. Eğitim hürriyeti, işte böyle olurmuş.

Paket açıklandıkça; elim, ayağım tirildiyo sinirden. Şinci tansiyonum fırlayacak derken; böğrümde bi acı duydum sevgili günlüğüm. Arkasından da; “Sehet altı oldu, hadi kalk, kahvaltıyı hazırla.” diyen bi ses. Bi baktıysam, yataktayım, böğrüme dirsek atan da Memet Amca’n, bana “kalk” emri veren de. Yaşadıklarımın ürya olduğunu o zaman anladım. O, horul horul uyurken yataktan kalktım, kendisinin emri üzerine, kahvaltıda yesin diye gözleme yaptım sabahın köründe. Böylece; gerçek yaşamımın, üryamdakinden pek de farkı olmadığını bir kez daha anladım.

Hadi sevgili günlüğüm canlan da, sarılalım; halime beraber ağlayalım. Ihhhh!