Benden…

Cümleler kalacak. Cümlesine olmasa da huzursuz olmayacağım. Noktalı virgüllerden yoksun olacaklar. Adımın yoksunluk olduğunu unutmadım. Varlığının ötesinde duran kuytu köşede duracağım.

Kelimeler kalacak. Anlamsızlığına anlam katacak olan kelimeler olma özelliklerini koruyup duracaklar. Kelimelerden oyunlar oynamaya devam edeceğim. Ama hiçbir zaman kelime merhem sürenlerden olmayacağım.

Birde izler kalacak. Ellerimin kiri olacaklar. Ve bilirsin, eldiven takmayı sevmedim.

Senden…

Sözler kalacak. Verilip verilmediklerine bakılmadan, camekânında satılık ilanı duran mekânın duvarlarında asılı kalacaklar. Radyoda şarkılar çalıp dururken, çalan şarkı sözleri bile senin sözlerinin yanında masum kalacaklar.

Umursamazlık kalacak. Umurumda olmayan birçok şeyin yanında, hiçliği temsil edip duracaklar.

Birde izler kalacak. Takmış olduğun eldivenlere bile ihanet edecek olan izler…

Onlardan…

Yaşanacak olan anların arasında köşe kapmaca oynamak, anlamsızdır. Anlamsız olan bu oyundan geriye kalacak olan da gereksizliktir.

Gereksiz olan ne varsa da iz bırakır. Silik yazan kurşun kalemden geriye kalan ne varsa o kadardır.

İzler kalacak.

Benden, senden ve onlardan…

Ve küçük bir çocuk, şarkı mırıldanarak, küçücük elleriyle, hepsini silip duracak…

Vefayım. Ama ufak bir esintide ısınmak için, içtiğin Vefa bozasının satıldığı Vefa semti değilim…

30/05/2011 İstanbul