Hadi dürüst olalım bu sefer, hiç olmadığımız kadar… Gördüğümüzü, duyduğumuzu boşverip, ne hissettiysek onu söyleyelim. Aldanışlarımız zaten ezberimizde artık, birazda aldattıklarımızdan bahsedelim.
Durma öyle sessiz, nasılsa belli yolumuzun ayrıldığı, aradan geçen zaman teferruat, gel bizi yâd edelim. Onca yalanın ortasından geçtik beraber, toplasan bir avuç gün; ama ne çok tebessüm biriktirdik. Bir yalanı yaşamadık biz, yalanların ortasında beraberce büyüdük. Sen kaybettiğim her şeyin karşılığı olurken, ben masumiyetimi yitirdim mesela. Seninle geçen günlerde, durmadan kendimden eksildim. Bak ilk gerçek benden, kızgınlığını gizleme, böyle olduğunu inan bende bilmiyordum. Sanma ki benim canım acımıyor bu gerçeklikte…
Hadi sen anlat birazda, gideceğini düşündükçe üzüyor muydu seni nasıl sevdiğimi görmek ya da karşısında ki kendinden bilenlerden miydin? Ondan mı kızdırıyordu gözyaşlarım seni. Bak bizbizeyiz artık, aramıza yıllar girmiş, ne bende adresin, ne sende özlemim kalmış… Zaten ayrılıklar yalanlamıyor mu o büyük sevgileri, sende gerçeği söyle artık…
Durma öyle sessiz, nasılsa istesem de yüklenemem artık varlığını, yokluğunu da bıraktım üstelik sevgimden şüphe duymadığın kadar inan yorgunluğuma… Evet, zordu taşımak seni, kendi yalanlarımı kendime yutturamazken, durup durup sana kanıyordum. Sana inandıkça yanılıyordum, yanıldıkça yalan ve içinden çıkamadığım bir düğüm oluyordu senli zaman. Şimdi istesem de düğüm tutmuyor kalbim, öyle bir çözüldüm ki ardından…
Hadi dürüst olalım şimdi, ilk defa… Ama son olsun mutlaka; çünkü ne sen kaldırabilirsin, ne de ben dayanabilirim onca gerçeğin ortasında kalmaya… Elimizden geldiğince bir defa dürüst olalım diyorum, son veda damgasını yemeden özlemlerim, seni tanımak istiyorum.
Aslında belki de sen haklısın, yakışmıyor gerçek bize. Bir zamanlar yalanlarla oyalardın, şimdide susarak koruyorsun beni kendinden. Hem aldana aldana sevmedim mi ben seni, sustuğunda özlemedim mi… Şimdi tutmuş gerçeği istiyorum, sanki unutmama yetecekmiş gibi…