Bir klasik herkesin okumuş olmayı istediği ancak kimsenin okumayı istemediği eserdir. -Mark Twain |
|
||||||||||
|
Hayat deyip geçiştiriyorum şimdilerde karşıma çıkan her melankolik yalnızlığımı… Söyleyecek bir şeyler bulamıyorum… Hayatıma dair ne kaldı ki anlatabileceğim, her kelimede aynı küskünlük karşıma çıkan ve hep ters düşen bir şeyler var dudaklarıma. Durmadan başa dönen bunaltıcı bir melodi bu kulaklarımda uğuldayan. Neden ben diye sorarken her seferinde bulduğum cevaplarsa içimin tatminkârsız tarafı… Bu gece suçlu ilan ettim kendimi oysa. Madem benimdi tüm bu gariplikler, madem ben yaşadım ölmeyi en yaşanılası zamanlarda, o zaman sadece bendeydi uğur sayılan her şeyin uğursuzluğu… Ayrılığın acınası bir yanı vardı ya da ben acıyordum her ayrılıkta. Bu yüzdendi bir suçlu aramam, iyi olana denilmez ki kimin sayesinde… Ve belki de hep aranmak için işlemiştim o anlamsız suçları. Ve sen… Masumiyetimin en günahkâr gerçeği… Sen baş kaldırının en büyük hedefi, hayat böyle bir şey işte. Güvenin doruğunda gelen ihanetlerden ibaret. Tıpkı ben gibi, tıpkı seni silip attığım gecenin şaşılası uzunluğu gibi… O gecenin günahı gözümün sana daldığı her noktada olsa dahi! Bir bedeli olmalı yaşamanın… İşlenen günahların bedeli değil ki cehennem. Cehennemin ta kendisidir bizi günaha mahkûm kılan. Hayat diyorlar ya, bu karmaşa işte. Nasıl karışıyor aklın seni ne çok sevdiğimi düşünürken… Bedel diyorum ya işte anlamalısın, benim bedelimdi uzağına düşmek. Başkaldırmalıydım hayata, bir yerlerde yaşadığımı hatırlatmalıydım. Onca yenilgi, onca ihanet banaydı. Bende bir yerlerden savurmalıydım tekmemi oyuna dâhil olmak için… Ve ben oyunla yetinemezdim bile artık, kazanan taraf olmalıydım. Biri kaybetmedikçe kazanılmaz bilirsin… Anlıyorsun değil mi? Çılgınlık bu biliyorum. Senin bilmediğinse çılgınlık olduğu bilinenin verdiği haz… Sınırların bitiş noktasıdır çılgınlıklar ve sınırların kalktığı yerde başlar yaşamak. Öç almak sanıyorsun belki bu gidişi, karşılığını bulamadığım her yalnız sevdamın hıncı. Oysa ben işlediğim her günahta dindirdim içimin ateşini, kor olmuş tüm acılarıma merhem saydım cehennemi. Ben öcümü senden alamazdım! Sen sadece bedeldin ödenmesi gereken ve ben içimde ki cehennemi ancak günahlarla dindirebildim!
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Özlem Özcan, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |