DURAMIYORUM BU SENSİZLİKTE

Dökülüyor gözlerimden yaşlar usul usul
Düşlüyorum yitirdiğim dedemi yanı başımda
Suskun kalıp bir köşede solmak istemiyorum
Gözlerimde dedemin gözlerini görmek
Kalbimin her atışında dedemin kalbini hissetmek istiyorum
Ruhumun yıkıntısından dedemin ellerinden tutup çıkmak istiyorum
Kalbim onun yokluğunda her gün incinir oldu
Suskunluğumda hayatın ezdiği bedenim yıkılır oldu
Çok sevdiğim gözümdeki koca adam yok artık
Onun yokluğunda ben de durmak istemiyorum boş dünyada
Ve bavulumu alıp gidiyorum kendi yolumda
Bilmediğim karanlıklara yüreğimdeki hüzünle birlikte
Elimde dedemin bir fotografıyla önümdeki yolları tüketiyorum
Artık ben de daha fazla duramayıp yitiyorum derin kuytuluklarda
Gözlerimin önünde duran dedemin siluetiyle birlikte
Ona ulaşmak için yükseliyorum göğe
Ruhum bedenimden çıkıp kavuşuyorum cennetteki dedeme
Ve dedemle birlikte sonsuza dek yaşıyoruz cennette
Gözlerimizde geride bıraktığımız hayatlarımızı görüp
Mutluluğa kanat çırpıyoruz
Artık sevdiklerimizin hayallerinde kalarak yaşayıp
Sonsuzluktan onlara el sallayıp
Yüzlerimizdeki gülümsemeyle birlikte sonsuz oluyoruz
Aynen ölüpte sonsuz olan diğer tüm insanlar gibi...