Bir sevda bavulunu alıp gidiyor,
Tüm ‘’Gitme!’’ deyişleri yerle bir ederek
Hasret boyalı bütün gecelerin de katili olarak;
Gözbebeklerinin parmaklıklarında büyüttüğü
Bir hüzne…

Şimdi yapayalnız bir şarkı misali dolaştığın
Onsuz şehrin sokaklarında,
Ağız dolusu küfürler savurmak isterken
Kadersizliğine;

Duvarlar özlemlerin çentikleriyle dolu,
Perdeler efkârlı sözcüklerin üzerine gerili ve
Her ışık kapalı
Gözyaşlarını görmesini istemediğin gerçeklere…

Peki, kaldırımların üzerine gölgesi düşmüş bir öykü de
Yine yenik düşmüşlüğüne dem vuruyorken
Yalnızlığı ezber ederek;

Hiç sordun mu kendine neden gitti diye?
Hiç aklına getirdin mi kilometrelerce yolu evi bilip
Seni böyle neden divane ettiğini?
Ne sordun ne de aklına getirdin değil mi?

İşte o yüzden gidiyor bir sevda, bavulunu alarak
Tüm ‘’Gitme’’ lerin celladı olarak
Ve avuçlarının çizgilerine yaradanın imzasını atarak:

Sen bir şarkının selinde,
Sen titreyen sesinin kederinde
Sen öfke denizinde yokluğuna ağlayıp kaybolurken…

(ŞİİR İŞÇİSİ)