İnsanın nefsi, “Ben haklıyım, ben biliyorum, kimseye ihtiyacım yok” der. Hâlbuki Allahü teâlâ Resulüne,“Sen bir şeye karar vermeden önce, eshabına danış” buyuruyor. Sen kime danıştın be İbrahim diyerek kulağıma gelen fısıltılarda, aklıma takılan bazı soruları muhataplarına buradan sorarak, cevaplandırmalarını istemek gayet doğal hakkım, diyerek sözlerime başlamak isterim.
Kızılcağaç Köyü eski Muhtarı İbrahim Akgündüz, köy tüzel kişiliğine ait olan araziyi oğluna satmış mıdır? Bu arazi satılmış ise değerinde satılmış mıdır? Kızılcaağaç Köyü Muhtarlığı 2009 Mart yerel seçimlerinden önce Hacı İbrahim Mahallesinde bulunan zeytinliği 2 bin liraya CHP İl Genel Meclis Üyesi İbrahim Biriz’den neden satın almıştır? Parası ödenmesine rağmen bu zeytinliğin tapusu neden alınmamıştır? Bu zeytinlik alımı mevzuata uygun olarak mı yapılmıştır? Eğer bu satış işleminde mevzuata uygunluk yoksa yeni seçilen köy muhtarı bu konu ile ilgili ne yapmıştır? Eğer zeytinlik satışı iptal edildiyse, CHP İl Genel Meclis Üyesi İbrahim Biriz’e ödenen 2 bin lira Kızılcaağaç köyü adına gelir makbuzu kesilmiş midir? Eğer bu makbuz kesilmediyse CHP İl Genel Meclis Üyesi İbrahim Biriz’e ödenen ve tapusu alınmayan bu arazinin parası ne olmuştur? Şahsımın ve kamuoyunun aydınlatılması ümidimle… Alındı, satıldı, alan memnun, satan memnun… Sana ne derseniz de baş tacısınız, demezsenizde başımın tacısınız.
Sorularımızın ardından gelelim bu haftaki konumuza. Hoş geldin 30 Nisan!
Yarın nasipse bir bahar ayının daha bitişi, belleklerden silinmeyecek ve bu sene ilk defa uluslararası düzeyde yapılacak olan çiçek festivalinin ilk günü. Hoşgeldin 30 Nisan! Sefalar getirdin. Rengârenk çiçeklerin, bitkilerin ve ağaçların yerini aldığı ve tüm şehir olarak gerekli çalışmaların yapıldığı eksiklerin giderildiği, diğer senelere nazaran Başbakanın da katılacağı varsayılarak hummalı çalışmalar sonucunda ortaya çıkmış olan manzara ve güzelliklerden dolayı emeği geçen herkese bu gayretli çalışmalarından dolayı teşekkür etmek isterim.
siz hiç birine çiçek hediye ettiniz mi? Eğer ettiyseniz, çiçeği verdiğiniz kişinin yüzündeki gülümseyişi, gözlerindeki parıltıyı görmüş ve duyduğu sevinci yaşamışsınız demektir. Bu sevinci bize çiçekler yaşatır. Hangimiz, bir parkın içinden geçerken oradaki renk renk çiçekleri ve bir çiçekçinin sepetindeki sarılı kırmızılı mavili çiçekleri görüp de hoşlanmayız? İlkbaharda açan bembeyaz erik, pembe pembe çağla çiçeklerini görünce içinizde bir kıpırtı, bir sevinç uyanmaz mı? Yakınlarımız, sevdiklerimiz hatta hiç tanımadığımız kimseler bize hediye olarak bir demet çiçek sundukları zaman mutlu olmaz mıyız? Biz, sevdiklerimizi sevindirmek için onlara çiçek götürmez miyiz?
Evet… Çiçekler bizi mutlu eder. Üstelik öylesine çok ve öylesine çeşit çeşittir ki bu mutluluklar… Yemyeşil yaprakların arasında açan çiçekler ister kırmızılı, mavili, sarılı; ister yalnızca beyaz olsun; ister baygın kokulu ister kokusuz olsun; ister pahalı bir buket; isterse minicik kır çiçeklerinden oluşan bir demet olsun, çiçeklerin her türlüsü bizleri başka başka duygulandırır, başka başka mutlu eder. İnsanlar birbirlerine sevgilerini sunmak, mutluluklarını ve acılarını paylaşmak için hep çiçekleri kullanmışlardır. Bu insanların doğaya daha yakın olduğu kırsal kesimlerde de çiçeklerin çiçekçilerde, köşe başlarında sepetler içinde satıldığı kentlerde de böyledir. Renklerin suyla dansının yarattığı bir ahengi oluşturan ebru gibi, ilçemizde de kara toprakla örtülmüş rengârenk çiçeklerin gizemi ve gösterişi elbette gurur verici.
Kendi minicik elleriyle topladıkları kır çiçeklerini, küçük harçlıklarıyla aldıkları buketleri annelerine, öğretmenlerine sunmak, çocukları çok sevindirir. Genç kızları sevdiklerinin getirdiği bazen tek bir gül, bir tek karanfil, küçük bir demet kır çiçeği mutlu etmek için yeter de artar bile. Hastalarımıza çiçek götürürüz neşelensinler diye. Düğün, nişan, doğum gibi mutlu olayları kutlarken sevinci paylaşmak için çiçek gönderdiğimiz gibi, ölüm olayında da ölene son kez saygı ve sevgimizi belirtmek için çelenkler göndeririz. Evlerimize saksılarla, bahçelerde çiçek, fidan yetiştirerek doğayla birlikteliğimizi sürdürmeye çalışırız. İşte çiçeklerin yaşamımızda böylesine derin ve anlamlı bir yeri vardır.
İlçemizin önemli gelir kaynaklarından olan çiçek, bitki ve diğerlerinin üretimi ve bununla ilgili olarak yapılan festival muhakkak ki Bayındır’ın tanıtımı için çok önemli. Bu festivalin en görkemli şekilde yapılması ve üreticimize destek verilmesi gerekmekte. Lakin tüm umutlarımızı bu festivale endekslersek hayal kırıklıkları yaşayabiliriz. Tanıtım ve gelişim festivalle sınırlı değildir. Kaliteli ve standart ürün yetiştirme, çiçek üretim, çiçek satış ve kurum çalışanlarına verilen eğitim ve en önemlisi müşterinin ayağına gitmek, yapılan festival, fuarlarda ürünlerini tanıtarak kolaycılıktan çıkıp zor başarıların altına imza atmak gerekmekte. Umudum şudur ki yapılan bu tanıtım festivaliyle birlikte Bayındırlı üreticilerin yetiştirdiği ürünleri hakkıyla pazarlayabilmesi ve ilçe ekonomisine katkı sağlamasıdır.
Festivalin ikinci günü 1 Mayıs’ta sahne alacak olan devrimci Fransız şarkıcı Nathalie Cardone’nun da katılması bana Başbakanın “Şivan Perver Halepçe ve Hazal dediğinde gönül dünyamızın derinliklerine dalıyoruz” misali bizler de devrimci Fransız şarkıcı Nathalie Cardone’dan Hasta Siempre (sonsuza dek) adlı parçayı dinledikçe derinliklere dalacak gibiyiz.
İyisi, kötüsü, eksikleri ve fazlaları ile fazla meşgul olmadan yapılacak olan festivalin tüm Bayındır’a hayırlı olması temennimle. Esenlikle kalınız.