Koşmak istiyorum hiç durmadan. İçimde öyle birikmiş ki haksızlıklar. Hepsi şişiyor ve baskı yapıyor organlarıma doğru. Yolda yürürken gördüğüm herkes sen. Omuz atmak istiyorum kadınına,erkeğine herkese. İşe gidemez,yemek yiyemez oldum. Gözlerimi açıyorum bir sigara ile ve gözlerimi kapatıyorum aldığım uyku hapıyla. Bu süreç uzun zamandır devam ediyor. Telefonlarımda usanmış cevapsız çağrılardan, kimse aramıyor. Annem de ümidini kesti benden. Dünyada bulunma sebebimizin , sadece yaşam mücadelesi olduğunu söylemiştin bana? Ama karnım hiç doymuyor ki?