HAK , AN
Karanlık bir sokakta yürüyorum,
Başım ağrıyor düşünmekten
Sadece yerdeki taşlara bakıyorum boş boş.
Yanımdan hızla gecen bir araba sesiyle kafamı kaldırıyorum,
Tanıdık bir müzik duyulan arabadan.
Geçmişe gidiyorum bir an "hasssiktir kimin umurunda" diyorum,
İnsanlarla göz göze geliyorum sesli haykırışımdan sonra,
Çok yüksek sesle söyledim sanırım
Bana bakan kadınlar,
Kadınlar….
Mutsuz ve ürkek kadınlar,
Erkekler
Her an savaşa hazır erkeler.......
Geçiyor insanlar sessizce yanımdan.
Ne garip! herkes öğrenmiş bir şekilde yaşamayı
Kediler bile vahşi bu sokakta..
Kendimi çok yabancı hissediyorum.
Bu şehre, bu ülkeye hatta bu dünyaya
Acaba farklı olduğumu hissetmekte bir ego mudur?
Sadece korkmuyorum hata yapmaktan.
Yapılmaması gereken tüm hataları yaptım.
Onlardan farkım bu sanırım..

Ben korku bağımlısıyım
Birçok insanın aksine geceyi severim.
Gece masumdur, savunmasızdır insan
Gece yoktur zaman..

Ben gece bağımlısıyım
Ancak geceleri nefes alabilirim,
Ve geceleri rüzgarın sesini duyabilirim, korna seslerinden arınarak,
Hafif hafif eser, yüzümü okşar rüzgar.
Tıpkı annem gibi….

Ben sessizlik bağımlısıyım.
Sessiz sessiz yaklaşırım insanlara,
Ürkerler benden
Yanlarından geçer giderim.
Onların korkusu benim eğlencem olmuştur bilirim..

Ben güç bağımlısıyım.
Kontrol etmeye çalıştığım öldürme güdümle,
Yüzüne güldüğüm her insanı
Bir kere öldürmüşümdür zihnimde.
Hepimiz yalancıyız aslında ve korkak.


Ben yalan bağımlısıyım
Sabah oluyor, hava aydınlanıyor…
Gölgeler oluşmaya başlıyor hızlıca.
İnsanlar daha tuhaf sabahları.
Öfkeli yüzler alıyor, tedirginliğin yerini
Mutsuz sevişme sonrası yolda yürüyen kadınlar ve adamlar.

Ben yalnızlık bağımlısıyım..
Kimseyi mutlu etmiyor varlığım.
Bekliyorum sadece gel gitleri tehlikeleri,
Bağımlılıklarımı tetikleyen garip hileleri.
Kimsenin yapamadığını yapıyorum belkide; bekliyorum.
Zamanın önümde akmasını, ve bitmesini…
Derin bir nefes alıyorum, tekrar başlamak için düşüncelerime.
Başımı öne eğip yürümeye devam ediyorum.
İtiraf ediyorum ben bağımlıyım....