Bir hikayeye başlamak ne kadar zormuş meğer. Yok uzay boşluğundan aniden düşmemiş olsaydım bir geçmişim olurdu. İşte o zaman hikayemi yazabilirdim. Ama şimdi benim hikayeme başkaları da karışacak kahramanın gözleri yeşil olsun yok mavi olsun yok yok bence hiç gözleri olmasın. Nasıl mı olur. Basbayağı olur. Adamımız beyniyle görür.

Bu hikayenin içinde bir de sen dediğimiz kişi olmalı. Sen i ben yaratmalıyım. İstediğim gibi anlatmalıyım sen i. Seni değil . Yanlış anlama sen i anlatıyorum. Bak şimdi sen ile benim nitelik dünyamdaki sen arasında bir çelişki oluştu. Biz insanların beynimizde ürettiğimiz resimler ile gerçeklik arasında tutarsızlık oluşabilir. O zaman çevremizi kontrol altına almaya çabalarız. Aslında davranışlarını kontrol altına alabileceğimiz tek kişi kendimizdir.

Gerçi ben uzaydan tepe taklak düştüm ama bakın ne güzel uyum gösterdim ama, aynen insanlar gibi konuşuyorum. Ne diyorduk, hikaye yazıyorduk, daha doğrusu yazacağımız hikayenin nasıl olması gerektiğini tasarlamaya çalışıyorduk. Siz de fena değilsiniz ama çok yardımcı oluyorsunuz.

Her hikayede olduğu gibi iyi ve kötü olmalı. Kimsenin hikayesini falan çalmıyorum. Birilerinin hikayesi de ilham kaynağı olmuyor bana. Kendime özgü bir hikaye oluşturmaya çalışıyorum. İyi ve kötü her yerde var. Kötü olmasaydı iyi ne anlam ifade ederdi? Evet işin ucunu tuttuk gibi bu temel noktalarımızdan biri olabilir. Her kavramın bir karşıtı var. Biz kıyaslama ile kavrıyoruz. İki boyutlu bir evren tasarlayın ve bir nokta alın, bu noktayı tanımlamak için başka noktalara ihtiyacımız var.

Her ne kadar konudan sapmış gibi görünsem de arada bir ayrıntıya girer yine devam ederim. Siz benim yazım tarzıma zamanla alışırsınız.

Kahramanımız asıl işlenecek olan konunun dışında bir meşguliyet içersinde iken iradesinin dışında gelişen bazı olayların etkisiyle kendisini olayın içinde bulmalı. Olay diyoruz da daha olayın ne olduğun dan bahsetmiyorsun dediğinizi duyar gibi oluyorum. Olay yaratmak çok kolay önce tasarıyı iyi yapmak lazım. İnanın bu konuda zahmet çekmem.

Giriş : kahramanımız ın gençlik döneminden bir sahne, yurt odasının kapısından girmeden önce aynı yurt odasını paylaşacağı insanların fotoğrafları takılır gözüne, daha önce hiç karşılaşmadığı insanlar. İsimleri dikkatlice okur, bu isimlerden biri daha sonraki süreçte hiç tahmin edemeyeceği bir şekilde karşısına çıkacaktır. O an için neden bu kadar dikkatini çektiğine bir anlam veremez. Bir takım parçaları birleştirip olayların tamamını çözmesi için on yıl geçmesi gerekiyordu.

Burada giriş bölümüne son verip, hikayemizin nasıl olması gerektiğine geri dönelim.

İyiler var dedik haliyle kötüler bir de iyi ile kötü arasında gidip gelenler tabii ki. Bunlar görev ve sorumluluk almayan suyun akışını takip etmeyi seven sonuçları gözlemeyi ve olayın son noktasına kadar izlemeyi seven tipler. Bunlardan bizde istemediğiniz kadar var. Belki bu yazıyı okuyanların bir kısmı bu tiplerden oluşuyor. Bu tipler benim yazılarımı sonuna kadar okumazlar. Çünkü benim yazım tarzım en çok bu tipleri iğneler. Sonuçlara seyirci kalmayı seven bu tipler taşın altına ellerini koymaları gerektiğini hatırlattığımdan. Ortalarda bir şeyler sezmeye başlar ve rahatsız olurlar.