Beyaz küçük bir kelebekti,belli ki hayallerinin başındaydı.Oysa ne kadar çok beklemişti o kozanın içinde,belki de süreceği ömürden kat kat fazla,hayallerinin yetişemeyeceği kadar uzun.Şimdi ise ufak bir serçenin gagasının ucunda hayata ve hayallerine son kez bakıyor.İşin acı yönü cansız bedeni hayallerini çalan serçeye değil onun gibi hayalleri olan,uçmak için can atan serçenin yavruların a yem oluyordu.Tıpkı hayat gibi;birileri hayallerine kavuşmak için hep başkasının hayallerini ve yaşamayı ümit ettiği o güzel günlerini çalıyordu sebep sunmaksızın.Halbuki hayat tek cephede verilen bir savaş değildi,yaşadığın kadar yaşatmakta vardı bu kuralların içinde;oysa hayat bu kuralı es geçmişti.Şimdi hayatın kitabında eksik olan maddeleri yaşıyorum,çevirdikçe sayfaları anlamlarını bulamıyorum ve bulamadıkça tükeniyor umutlarım,üstelik daha kozanın dışına çıkamamışken.Ya ben eksik okuyordum her seferinde bu kitabı ya sadece görmek istediklerimi görüyordum ya da hayat bana bu serinin tek bir kitabını vermişti bunca yıl boyunca...
Anasayfa
