Bir facebook çılgınlığıdır gidiyor…

Bazen sisteme uyuveriyor insan. Çılgınlık dediğime bakmayın işin içinde bir parça da hüzün var. Geçmişine sahip çıkan her insan için anıların gözler önüne bir şekilde serilmesi… Lakin iş eski sevgilinin ( sevgililerin) adını soyadını yazıp aramaya gelince başka bir boyuta dönüyor. Facebook’ta profil açtığım ilk günden beri merakımla cebelleşip böyle bir arama yapmadım.Ta ki ortak arkadaşlar listesi çoğalana dek…

Bazılarının fotoğraflarına bakarken yılların insanları ne kadar yorduğunu görüp şaşırdım; bazılarına hiç değişmemiş , dedim; bazılarınaysa gülümsedim…Hülasa; başka dünyaların insanları olmuşuz. Yeni hayatlar kurulmuş…

En çok bir bebek resmine bakarken gülümsedim. Bir arkadaşın bebeğinin resmine…Aaa, ne şeker tıpkı babası, diye geçirdim içimden. Sonra bir düğün fotoğrafı…Birbirlerinin gözlerine aşkla bakan şahane bir çift...Beni en çok güldüren; güldürürken düşündüren üniversite yıllarından bir dostun düğün fotoğrafı…Her ne yaşanırsa yaşansın yıllar sonra gülümseyerek ve mutluluk dileyerek anmak geçmişin ağır katmanlarından sıyrılmak sanki. Belki de yaralanmadan vedalaşmanın ve yaralamadan gitmenin huzuru…Acı kalmamış geride sadece garip ve anlık bir hüzün…

Bir facebook çılgınlığı ve bir facebook hüznü işte…

Evlenmiş dostlarımı gördükçe evlenme fikrine neden bu kadar uzak olduğumu düşündüm. Dostlarımın düğünlerinde masanın bir köşesinden nikah şahidi olmak işin en eğlenceli tarafıydı.Tercihimi evlenmekten yana yapsaydım şu an evli ve çocuklu bir kadın olma ihtimalim yüksekti:) Öyle olsaydı ne kadar eğlenceli olurdu bilemiyorum tabii…Bakalım facebook sayesinde kaç evlilik resmini daha görüp mutluluklar dileyeceğiz…Yaşasın facebook! İş çığrından çıktı zira:)))))))))

ELİF HANIM, FACEBOOK SAYFANIZDA YAZIYI PAYLAŞABİLİRSİNİZ ELBETTE...SEVE SEVE...

BİNNUR EDİSAN
05 OCAK 2008