Bir Yazının Anatomisi
“Vatan Gazetesi’nde Yavuz Semerci’nin 11 Ağustos 2005 Tarihinde Berke Barajı Hakkında Yazdığı Yazı”     
1.cümle: Hükümet İmar bankası’nda off-shore hesabı olanların parasını ödemiyor.
Yorum: Hükümet bunu yapmak zorunda mı? Yazar bunu açıklamak zorunda değil mi? Yoksa ben de çıkar “Yavuz Semerci” mesela “borcunu ödemiyor” derim.
2.cümle: İşin ilginç yanı, şu anda devlet hesabına çalışan Berke Barajı’nın inşasında onların kaynakları kullanılmıştı.
Yorum: Bu bilginin dayanağı nedir? Yazar bu konuda da okuru konuya vakıf kabul ediyor.
3.cümle: Devlet istediği kadar barajlardan elde edilen gelirleri gizlemeye çalışsın, gerçekler ortaya çıkıyor.
Yorum: Bizim devletimiz ser verir ama sır vermez de sayın yazar bu gizlemeyi nereden çıkarmış acaba? Bunu bize söylemeli. Neyse biz ısrarla okumaya devam edelim.
4.cümle: Hatırlayın; Anayasa Mahkemesi, (CHP’nin başvurusuyla) 5021 sayılı kanunun bazı maddelerini Anayasa’ya aykırı bularak iptal etmişti.
Yorum: Türkiye’deki okur yazarların çok az bir kısmı bu cümleden sonra bence okumaya devam edebilir. Yazar bizim hepimizi avukata falan sanıyor galiba. Ne idi bu 5021 nolu kanun? CHP o kadar çok kanun için Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu ki.
5.cümle: İptal edilen bir madde, el konulmadan bir ay önce İmar Off-Shore Ltd. hesaplarından, İmar Bankası’nda mevduata dönen hesap sahiplerine ödeme yapılmamasını öngörüyordu.
Yorum: Yazarımız beşinci cümlesinde hak yolu bulup bize net bir bilgi sunuyor.
6.cümle: Yaklaşık 14 bin hesap vardı.
7.cümle: Ancak yasa yürürlükten kalktı.
8.cümle: Mahkemeler de paraların ödenmesine hükmetti(yaklaşık 650 trilyon).
9.cümle: Ödeme yapıldı mı? Hayır.
Yorum: Çok açık ve net cümleler. Sezar’ın hakkını Sezar’a vermeye çalışacağımı herhalde fark etmişsinizdir.
10.cümle: Kim, nasıl bekletiyor bilmiyorum ama tam bir hukuk skandalı yaşanıyor.
Yorum: Kızmamak için; ağır cümleler yazmamak için yazıya ara veriyorum… evet bunu bilse bilse parasını kaptıran Adalet hanım bilir. Her konuyu bilen yazarımız esas cümleyi es geçiyor. Neden? Ben de böyle ortaya laf söylerim. Ne farkımız var o zaman? Yavuz Semerci açık bir adres isim göstermeli. Kim, hangi kuruluş bu ödemeyi yapmakla mükellef?
11.cümle: Burada kimsenin görmek istemediği bir çarpıklık var.
Yorum: Makalenin yazarı dâhil.
12.cümle: Çukurova’nın imtiyaz sözleşmesi iptal edilmeden önceki son bilânçosuna göre Berke Barajı’nın yapılması için alınan 500 milyon dolarlık kredinin 387 milyon doları İmar Off-Shore Ltd. den kullanılmış.
Yorum: Yazar buradaki usulsüzlüğü açıklamalı. Konuyu bilmeyen “ee ne var bunda kredi kullanmış işte” diyebilir.



13.cümle: Başka bir deyişle Berke Barajı, hükümetin paralarını ödememekte direndiği bu kişilerin paralarıyla yapılmış.
Yorum: Yazar ağzındaki baklanın yarısını çıkardı: İmar Off-Shore’da paralarını batıranların parasını “hükümet” ödemiyormuş. Kim ödemiyormuş? Hükümet, koskoca Türkiye Cumhuriyeti hükümeti! Maliye Bakanı Kemal Unakıtan mı sorumlu, Abdüllatif Şener mi, kim?
14.cümle: Peki Berke Barajı şu anda kime çalışıyor?
15.cümle: Elektrik Üretim A.Ş’ye
16.cümle: Yani bu barajın mülkiyeti de ürettiği elektriğin parası da devlete ait artık.
Yorum: Bakla yazarımızın ağzında ve zor durumda. Bir türlü bağlayamıyor.
17.cümle: Hükümetin tavrı garip:
18.cümle: Adamların parasıyla yapılmış barajlardan gelir elde et.
19.cümle: Sonra bunu “yok” sayarak, zedelere “Uzanlar’ın devlete yükü çok ağır” gerekçesini uydur.
Yorum: Bir saniye bir saniye yazının bütün ekseni birden kaydı. Hükümet borcum borç ama ne yapayım bu adamların bana verdiği zarar da çok mu demiş? Kim demiş? Kime demiş? Ne zaman ve nerede demiş? Bunları yazarın uydurmadığıma inanmak istiyorum ama bunca suçlamanın biraz desteğe, kanıta, açıklamaya ihtiyacı yok mu? Uğur Mumcu bu yazıyı böyle mi yazardı?
20.cümle: Ardından da “büyük ikramiye”den farksız baraj gelirleri sayesinde elektrik fiyatlarını sabit tut ve kendine “Başarılıyız” havası ver.
Yorum: Çok ilginç bir yaklaşım. Mesela bu her şeyi birbiriyle ilişkilendirme mantığı ile hükümet “imarzedelere” ücretsiz elektrik versin önerisi de getirilebilir.
21.cümle: Bunun neresi adalet?..
Yorum: Reha Muhtar’ın gazeteciliğimize vermiş olduğu zarar anlaşılan uzunca yıllar tamir edilemeyecek.
Burada sorulması gereken en önemli soru şudur: Devlet bir özel bankanın zararlarını, iflasını nereye kadar karşılayabilir? Daha doğrusu karşılamalı mıdır?
Sayın Yavuz Semerci bu en mantıklı soruyla ilgilenmeyip tam bir kasaba politikacısı gibi duygu sömürüsü yapıyor. İmarzedelerin durumuna üzülmemek imkânsız ancak o bankaya ve batan diğer özel bankalara paralarını yatıranlar özel teşebbüslerin –banka dahi olsalar- her zaman kar edemeyeceklerini zarar hatta iflas dahi edebileceklerini düşünmüş olmalıydılar. Aksi durumda dünya çok eğlenceli bir yer olurdu. Asla zarar etmeyen, iflas etmeyen ve sürekli kazanan insanlar. Bu mümkün mü?
İmarzedeler piyasanın çok üstünde faiz geliri elde ederken serbest piyasanın rekabet mekanizmasından faydalanmaktan çok memnundular. Ancak serbest piyasada “iflas” diye de bir mekanizma olduğunu unutmuşlardı. Burada peşine düşülmesi gereken bence çoğu “hileli iflas” olan bu banka hortumcularının öz sermaye ve mal varlıklarının ele geçirilmesi ve bunlarla “zedelere” ödeme yapılmasıdır. Burada faizlerden ziyade anaparalar esas alınmalıdır.
Not: Bono olayı ise bambaşka bir konu ve o konuyla ilgili yazısını da zaman bulunca çözümleyeceğim.