Vapurdaki
Siyah Beyaz yer karolarına
verdiği ilhamdan dolayı teşekkürü bir borç bilirim!


Siyah ve Beyaz
Perşembeler

Birden aklıma geldi. Birbirimize ne kadar zıt olduğumuz. O güzel evin yerlerindeki siyah- beyaz yer karolarının uyumunu görünce.
Bazen sana göre uyumsuz bana göre çok uyumlu bir ikili olduk.
Kimileri hiç yakıştıramamış, kimileri acaip yakıştırmış bizi birbirimize yapıştırmıştı. Tıpkı senelerce yanyana duran Siyah ve Beyaz yer karoları gibi uyumsuzluğumuzun farkına varmadan bizden bir ikili olabilme hayalini kurmamızı istediler. Belki de ben istedim.

Siyah oldun bazı gecelerde, üzdün, kırdın, incittin, bana ait beyazlığı unutarak; belki de hiçe sayarak!
Bazı günler Beyaz oldun güneşli günlerdi bunlar çoğunlukla beni sevmediğin perşembelerdi besbelli! Siyah oldum kırdım üzdüm seni beni sevmediğini aklıma getirerek!
Çoğu zaman unuttum Siyah ve Beyaz olduğumuzu,ama bizden oluşan gri’de ne bana ne sana mutluluk verebildi.
Gri’den mutlu olamazdık, senin perşembelerde mutsuz olduğun gibi
Elimizde ne birazcık Mavi vardı, birbirimize güvenmemizi sağlayacak,ne de birazcık Sarı; mutluluk, sıcaklık adına…Kırmızı’yı hissettim ben aşk adına; belki sen o gün farketmedin, belki de yine bir perşembeydi sevmediğin!

Fayda etmedi ne gittiğimiz rengarenk ışıklı club’lar, ne çektirdiğimiz renkli fotoğraflar çünkü içlerinde hep biz vardık,yürüdük soğuğa rağmen, yol boyunca birbirimize bağırdık hiçbirşey duymadan, biz öylece hep Siyah ve Beyaz kalakaldık.