O gece o yaz sıcağının tam ortasında, inanmak istediği o gizemli aşkların yittiği, yarattığı yaşamsal anlamların ve yanılsamaların silikleştiği,dostlukların bittiği soğuk ve katı bir bilinçlilik anında, yüreğine çöreklenen sessizliğinin dayanılmaz acısından kurtulmak istedi Kitty. İçindeki kuraklık büyüyordu. Yinelenen bu duygudan uzaklaşmaktı amacı. Yapabileceği tek şeyin kitaplarına sığınmak olduğunu düşündü. Kurguya kendini kaptırmadığını iddia etse de, böyle anlarında bazen satır aralarında kandırılmak istiyordu. Kendisine şevkatle bakan bir çift göz, omzuna dokunan yumuşak bir el, durumun henüz o kadar da kötü olmadığına onu inandıracak bir fısıltı duymak istiyordu. Belki hatası da bu oldu Kitty’nin...

Her şey o yaz gecesi, hüznün ve yalnızlığın doğurduğu gerçeklikten kopuş anlarından birinde, yüz yıllar öncesinden gelen bir sesin çağrısına kulak vermesiyle başladı. Uzaklardan gelen bir çığlık onu farklı yerlere alıp götürüyordu. Geçmiş geçmiş olalı böyle eskimişlik, böyle istenmemezlik yaşamamıştı. Hayatından birşeylerin koptuğu hissi ilk başlarda acı verse de durdu ve düşündü belki de kitabın sayfaları arasına dönmek onun için en iyisi olacaktı. Daha ikinci cümlede kitabın büyüsüne kapılmıştı bile. Algılar değişmeye görsün öyle bir gözbağı örer ki insana, inanmamak mümkün değildir gerçekliğine bir düşün. Sözcüklerin ahengi onu öylesine sarmalamıştı ki içinde kaybolduğu boşluk doluvermiş, kalp atışları hızlanmış, ılık bir sızının midesinden ayak parmaklarına doğru aktığını hissetmişti. Okuduğu sözcüğün tınısı, cümlenin melodisi, gözleri satırlarda gezinirken oluşan düşüncenin bir sesi vardı. Zihninin derinliklerinde yankı yapan bu muhteşem sese tutkun kaldı. Böylesi güçlü titreşimleri yaratan kişinin düşlerine esir oldu.

Tutkular yanılsama yaratır, unuttun mu yoksa? Yanılsamaların ve tutkuların en büyüğünü mü yaşıyordu Pity...bu yüzden mi yaşıyordu onca devinimi, kibiri ve böbürlenmeyi tutkular arasında sıkışıp kaldığının farkına mı varamamıştı?

Bir zamanlar inceden de ince olma kararı almış, bu kararında da her ne kadar inkar etse de kalından daha kalın eski sevgilisinin etkisi bulunan, kara kuru genç bir kızdı Pity.

Pity’i tanımış olmanın hata olup olmadığını düşünerek, aynı cümleleri defalarca okudu Kitty. Gece boyu yol aldı uzaklara, dalga dalga.
Herşeyi biraz da abartır bazen. Kendini duygusal bir akışa bırakıverdi.
Kim bilir bilinç dışında hangi kapının şifresini çözmüştü sözcüklerin titreşimi.
Sanrılara sarıldığı bir gecedeydi işte. Göz yaşlarını tutamıyordu. Okudukları acıklı olduğundan değil, aynı düşü paylaştığı ve içinden yükselen titreşimle birleşen sözcükleri yakaladığı için...

Ben Kitty: her şey bir yaz gecesi, hüznün ve yalnızlığın doğurduğu gerçeklikten kopuş anlarından birinde, yüz yıllar öncesinden gelen bir sesin çağrısına kulak vermemle başladı. Durumun henüz o kadar da kötü olmadığıma beni inandıracak bir fısıltı duymak istiyordum. Belki hatam da bu oldu. Sınırın ötesinde bir karşılaşma anında kendimi ve gerçekliği unuttum. Ve artık yaşadığım zamansız yerden onu ben bile geri çağıramam. Yazının büyü gücünü aşamam. Dengeyi bulmak, dengede kalmak bu kadar zor mu?

Keşke sana seslenebileceğim tılsımlı bir sözcüğüm olsaydı, bana dönmen için
Oh what a Pity ! Ama ne yazık hiç içimden gelmiyor ki...


                              29.11.2004
          Ömür İsfendiyaroğlu