Atlardan Daha Güzel Bir Kıza


rüzgar dağılmış burada
kokularından renkli çocuklar çıkar
ve gün gelir her rüzgar terk edilir
onu geçen bir ata
herkes gün gelir yenilir bir rüzgara
ya da atlardan daha güzel bir kıza
yarayla tararsın sonsuzluk benzeri saçlarını
güzel kızım
bir de unutamadıklarınla kalbini
ne kadar çok çeki düzen verdiysem de
senden vazgeçemedim
vazgeçtiğimde baban işe el attı

rüzgar kanatlarını yeniden topluyor burada
üzüm bahçesine ilk gün ışığı tatlı biçimde vurmakta
atlardan daha güzel bir kıza

seni yeniden
sil baştan sevmek için
güç vermek için…
ne olursa olsun ayakta kalabilmesi için…
atlardan daha güzel bir kıza
kaybetme korkuları yok nasılsa
ama kıyasıya…
ağlaya ağlaşa…
ellerimi açtım ay ışığında Allah’a…
ne olursun göster yüzünü
gövdeni bana…
yüzüm yaslı sonsuza dek kalçanın beyaz kılıcına
her gece… her saniye…geberiyorum…


İsa Kantarcı