HAYATINIZDA VEFASIZLIĞA YER OLMASIN
Vefa; sevgiden yoksun karanlık kör kalpleri aydınlığa kavuşturan ışık,
insanlar arasındaki dostlukların meydana gelmesine vesile olan, kopması
imkansız kalın güçlü bir bağdır.
Geçtiği yollarda yalnız kaldığını düşünmektense kalben bir dostunun
her daim yanında olduğunu bilmek, insanoğlunu yıkılmaz bir duvar haline
getiren en güzel gerçektir.
Hayatımızda sevgi, dostluk bağı yani vefa olmazsa yaşadığımız her anın
farklı bir güzellik içerisinde geçmesini beklemenin anlamı olmaz.
Dünyamızda farklı güzellikler yer bulsun istiyorsak, ilk önce bizler
üzerimize düşen görevleri eksiksiz yerine getirmeliyiz.
İlk önce içerisinde bulunulan karanlıklara son vermek için yaşadığımız
her zorluktan ders çıkarılması gerektiği insanlara anlatılmalıdır.
Dostum, kardeşim diye bildiğimiz kimselerle kurmuş olduğumuz bağın,
zayıflatılıp koparılmasına hiçbir şekilde müsaade edilmemelidir.
Biz buna engel olmadığımız müddetçe vefasızlık, kalplerimize çöreklenir;
yanında olmamızı bekleyen insanları arkamızda bırakmaktan geri
durmayız.
Kendi yapmadığımız her ne varsa karşımızdaki şahıslardan beklememizin
de hiçbir anlamı olmayacağını bilmemiz gerekmektedir.
Destek olmadığımız dostlarımızı bizi yarı yolda bırakmakla itham
edersek, onlara karşı hayatımızın en büyük yanlışını yaptığımız göz
ardı edilmemelidir.
Sen karşındaki insana vefa göster ki karşılığını beklemek hakkın olsun,
benim nacizane fikrim budur.
Ben yukarıda vefanın tanımını insan üzerinden yaptım ;fakat vefa, bir
tek insanın insana göstermesi gereken bir şey değildir.
Biz duyguları ile hareket eden kimseler olarak hayatımızda yer bulan
her şeye vefa göstermemiz icap etmektedir.
Bunların başında insanlardan sonra doğanın geldiği akıllarımızın bir
köşesinde yer bulmalıdır.
Doğayı neden örnek gösterdim?Etrafımızda duygudan yoksun o kadar çok
insan var ki doğayı katletmek için elinden ne geliyorsa onu yapmaktan
kaçmıyor.
Ormanlar, denizler, hayvanlar bizim hayatımızda var olan ve yaşamımızı
dengede tutan en değerli varlıklardır.
Kısacası biz hayatımızı değerli kılan bu güzelliklere sahip çıkmaz,
onların katledilmesine müsaade edersek en büyük vefasızlık örneğini
göstermiş oluruz.
İnsandan sonra vefalı olmamız gereken varlıklardan bir tanesi de
yaşamımızın bir parçası halini almış olan eşyalarımızdır.
Cansız varlıklara vefa göstersek ne olur, göstermesek ne olur
dediğinizi duyar gibiyim değerli okurlarım.
Ama bu duygu öyle farklı bir duygudur ki gösterirken canlı cansız diye
ayırmamızın mümkünatı yoktur.
Senin olan her şeye ve hayatında yer bulan her ne varsa vefalı
olmaktan ;hatta etrafında yer bulan hiç kimse güzellikler ifade eden bu
duygudan mahrum bırakılmamalıdır.
İnsanoğlunun kalbine vefasızlığın paslı bir çivi olarak
sökülmemecesine çakılı kalmasına hiçbir zaman izin verilmemelidir.
Vefa duygusu, insanoğlunun gönül bahçesine bir çınar ağacı misali aşılanmalıdır.
Kalpler her zaman atışlarında, vefa duygusunun insan yaşamındaki
önemini anlatarak sesini duyurmalıdır.
Değerli okurlarım, kaleme almakta olduğum bu yazımın sonunda sizlere
son tavsiyem kalplerinizin sevgiden yoksun karanlıklarda kalmasına
izin vermeyin.
Yanınızda yer bulanlara sırt çevirip onları sizlerden beklenen
dostluğunuzdan mahrum bırakmayın.
Sizler, hayatınızda yer bulan kimselere vefalı davranın ki arkanızdan
gelen nesilden vefa beklemek hakkınız olsun.