O kadar yazdık çizdik, anlattık, henüz bir katre yok, sonuç alamadık. Aynı tas aynı hamam... Kalori değeri bir hiç olan gıda maddelerini verip, "bunları çocuklara yedirerek, sağlıklı nesil elde edin," diye diretmeye devam ediyorsunuz. Ben de diyorum ki, nasıl? Ham maddesi odun olan bir malzemeden çelik nasıl üretilir, söyler misiniz Sayın Bakan?

Ne zaman proje üretme saçmalığından vazgeçerek, var olan, söylen ve bilinen çareleri kullanacaksınız? Yoksa bir kaç neslin daha feda edilmesi mi gerekiyor? Kendini ve milletini bilmeyenlerin fedakâr görünümleri altında, yapay çare üretmelerini mi bekleyeceksiniz şu proje üretim çiftliklerinde? Yoksa böyle toplumsal gaz alma mesajlarıyla mı zaman dolduracağız?

"Bizim oğlan bina okur, döner döner gene okur." Her bayram ve öğretmenler gününde yeteri kadar sevgiyle zaten öpülüyoruz gelip giden bakanlarca. Ne olur kalıcı ve çocukların yararına bir şey yapın, kimseye rant sağlama endişesi duymadan.

Bakanlığa geldiğinizden beri, umutla bir şey yapmanızı bekliyoruz. Hâlâ bekliyoruz... Bu bekleyiş ne kadar sürecek. Zibil gibi eğitim fakülteleri ve eğitimden olabildiği kadar uzak olmaları, ya kapatılan, ya işlevselliğini yitiren öğretmen liseleri, ahilik eğitiminin bitirilip, 12 yıl zorunlu eğitim saçmalığıyla çocukların toplama kampından farkı olmayan, adına okul denen, etrafı dikenli tel ve yüksek duvarlarla çevrili alanlara kapatılmaları... Bu korkunç manzaraya ben tahammül edemezken, o yaşta kanı deli akan çocukların tahammül etmesi nasıl beklenebilir? Bu 12 yıl zorunlu eğitim saçmalığı yüzünden sanayide usta kalmadı. Mobilya sektöründe, elli yaşın üstünde usta aranıyor, yok. Yenilerden usta çıkmıyor. Elektronik malzeme küçük bir arıza veriyor, tamire verdiğimize pişman oluyoruz, kullanılacak alet atılacak duruma geliyor. Otomobil sanayisi daha beter durumda... Dükkânlarda çalışanlar, bırakın tamiri, iki vidayı çıkarıp takana kadar, aracın anasını ağlatıyorlar... diğer meslek gruplarında yer alan personel de bundan hiç farklı değil.

Bütün bunların kaynağı, insanları istemediği yerde istemediği kadar tutarak, istemediği bir mesleğin sahibi yapmaya çabalamasıdır yönetmekte olduğunuz eğitim sistemi denilen bu sistemin.

Çocuklar da, biz öğretmenler de huzur ve güven istiyoruz. Her ne kadar yöneticiler bu huzur ve güveni kendilerini mevcut durumda topluma tanıtan makamlar dışında hiç kimse için düşünmek ve yapmak istemiyorlarsa da...

İşinizin kolay olmadığını, bu işlerin zaman aldığını biliyoruz, ama bir yerden başlandığını da görmek istiyoruz artık Sayın Bakanım.

Sanırım sürç-i lisan değil, suç-i lisan hepimizde var. Bu huy ya da davranıştan kurtulmak umuduyla... Başarı ve kolaylık diliyorum size, bize, hepimize...

18 Ocak 19
Gölcük