Kıbrıs çıkarması sırasında kendi hava kuvvetlerimiz tarafından vurularak batırılan Kocatepe muhribinin komutanıydı kendisi, israilli bir eğitim gemisi tarafından kurtarıldı. İsrailli komutanın üniformasını giydi ve şarap içip yemek yedi. Sonra da kafayı vurup yattı. İşte Türkiye'nin kaderini elinde bulundurmuş kişilerden biri Güven Erkaya...
Bu ülke yalnız değil. Tıpkı elmanın içindeki kurtçuktan dolayı yalnız olmadığı gibi. Ne demiş Cemil Meriç:
Sağ ve sol: Anladım ki bu iki kelime aynı anlayışsızlığın, aynı kinlerin, aynı cehaletin ifadesidir. Sol ve sağ… Çılgın sevgilerin ve şuursuz kinlerin emzirdiği iki ifrittir.
Dahası ne demiştir: Kendi gerçeğimizi kendi kelimelerimizle anlayıp anlatmak, her namuslu yazarın vicdan borcudur. Ah Cemil Meriç...Ya susturuluyoruz ya başka milletlerin kelimeleriyle konuşuyoruz. Ah derdimizi anlatamıyoruz. Tıpkı sözünü ettiğin aydınlar gibi ( Türk aydını yangından kaçar gibi uzaklaşıyor memleketten. Hayır kirlettiği bir odadan kaçar gibi.) kaçıyoruz.
Cemil Meriç'in şu sözü ise çok şey anlatır nitelikte: "Bu memlekette gerici-ilerici yoktur. Namuslular ve namussuzlar vardır. Siz namuslulardan olunuz. Göreceksiniz, Çok kalabalık olacaksınız."
Senin yaşadığın bu ülkede kaleminin bir parçası olmak için çalışacağım. İsrail gemisinde kafayı vurup yatanlardan değil; yazmaktan, düşünmekten kafa patlatanlardan olacağım. Söz Cemil Meriç... Söz.
Bazen bir kuyuya benziyor hayat; kör, pis, zehirli bir kuyuya. Boğuluyorum, ölüme koşacak mecalim kalmıyor, kimseyi görmüyor gözüm. Sevdiklerim yabancılaşıyor. Kitaplar tuğla oluveriyor birden. Dostlarımın sesini tanımıyorum. Varlığım bir tele asılıyor. Bir kâbus bu, bir hastalık. Senin bu dediklerini yaşasam da hissetmeye devam edeceğim. Bayağı, hissetmeyendir. Sözündeki kişilerden olmayacağım. Söz veriyorum.