Geçinmeyi düşünüyoruz; ama düşündüğümüz gibi geçinemiyoruz. Gezmeyi düşünüyoruz, düşündüğümüz gibi gezemiyoruz. Hatta gezemiyoruz. Düşünüyoruz; fakat düşündüğümüzü söyleyemiyoruz. Düşünme özgürlüğünün olduğu yerde, konuşma özgürlüğünü bulamıyoruz. Her şey bir şarta bağlanıyor. Şartlara da razı oluyoruz; ama şartlar el vermiyor. Anlıyoruz ki bizden nefes alıp vermemiz isteniyor.
Lügatimizden birçok sözcüğü silmek zorunda kalıyoruz. Tek sayfayla yaşamaya çalışıyoruz. Sözlüğümüzde, nefes almak, karnını doyurmak, karı bulmak, yatırmak, kaldırmak, dolandırmak, soymak karanlık köşelerde dolaşan bir fettan gibi dolaşıyor. Sözlüğümüz densizlikle yazılıyor, sonra insanların ellerine tutuşturuluyor. Bunu okuyanlar küfürbaz oluyor. Herkes küfrün kitap ehli oluyor.
Özgür köpeğimin adıdır, tasmasıyla dolaşıyor. Hırlıyor, kuyruk sallıyor. Artıklarla besleniyor. Köpeğim özgürce havlıyor. Isırmak, ısırılmak ve köpek sevişmeleri özgürlüğü arttırıyor. İnsanlığın bir ütopya olduğunu havlıyor.
İnsanlığın olmadığı yerde din de, özgürlük de, ideoloji de beni ısırıyor. İnsanlıktan nasibini almamış her şey bitleniyor, kaşındırıyor.
Özgürleşmek istiyorum, insanca. Artıklarla beslenmeden tasmalar takılmadan insanca özgürleşmek istiyorum. Alabildiğine özgürleşmek istiyorum, zihnim manipüle yapılmadan, sübliminal mesajlarla doldurulmadan, salyalar akıtmadan özgürleşmek istiyorum. Kendimden utanmadan ve utandırılmadan yaşamak istiyorum.
Daralmadan ve daratılmadan insana inanarak özgürlüğü boynumda taşımadan yaşamak istiyorum. Çok mu şey istiyorum?