Sadece iki üç kişi değil bunlar. Bir sürü bahane, bir sürü zerzevat düşünce bunlar. Gittikçe çoğalan cop, biber gazı, sopa, dayak, yumruk, taş, molotof kokteyli şiddet kelimesiyle tekleştiriliyor. Bir yığın taşın izdüşümüdür dağlar. Kim bu taşları kepçe ağzıyla döker? Kim sürekli birilerine taş atar? İnsanlar yığın, sürü... Bir yığın bir sürü sıkıntı bundandır. Kimse hesabını bilmemektedir. Bilenen tek şey hesabı bir başkasına ödetmektir. Karşında muhatap yoktur. Karşına aldığın kişi, bir gök gürültüsünden ibarettir. Başımızda dolaşan kuşlar, mutlaka bir odundan, bir kalastan havalanmıştır. Kök saldıkça şiddet, kök salan ağaçların kargaları başımıza kakalayacaktır. İnsan, bir fırtınanın rüzgarıdır. Şiddetli yağmurlar haline gelmesinde dünyamızı yakıp yıkmak isteyenlerin parmağı vardır. İnsan, eldir, koldur, bacaktır. Ne yapacağını tespit etmek zordur. Bir değildir; ikidir, üçtür insan. Anasından, babasından gördüğü şiddet mama gibi kanına karışmıştır. Zil çalar, kapı çalar, zamanla insan çalmayı öğrenir. Ne koparırsa kardır. Allah'ın belası şeytan, kanatlarını insana takmıştır. Uçtukça insan, serçeler ne yapacağını şaşırmaktadır. Toplum bidon kafalı bir delikanlıdır. Toplum, kafasını gazla doldurur. Ver gazı astır papazı. Tüm incelikler batmak içindir. Tüm kabalıklar ezmek içindir. Toplum kabalıkla, incelik arasında gidip gelmektedir. İnsanların davranışları boş çuvala benzer. Kim girerse çuvala, o gider mezara.
İnsan bir değirmendir. Bir un yapar başı döner; sanır ki çok büyük iş yapmıştır. İnsan izbe bir yoldur. Kendine güvenmeyenin sonu mutlaka karanlıktır. Aydınlığa ulaşmak isteyen kişi, ışığını kendinden alsın. Bir başkasının mumuyla gidenin, daha çok borçlansın diye dünyası karartılır. Aydınlığa inananın, ışığı başındadır.
İnsan bir kurt sürüsüdür. Postu iyi olanın, dostu çoktur.