Film izliyoruz; 3 yaşındaki çocukla.. Ayşecik Ömercik serisi olan filmlerden birini. Ayşe ile Ömer anne ve babası ayrıldıktan sonra birbirinden ayrı yaşamış iki çocuk . İki kardeş yıllar sonra bir vesile ile birbirini buluyor, sarılmalar ağlamalar anne ve babaları ile buluşma sahneleri ve ikisini tekrar bir araya getirme planları vs.

Film izliyoruz; bu seriyi ilk izlediğim yıllar aklıma geliyor. Van ilinin en ücra ilçesinin en ücra köyünde olan sayılı 2-3 televizyondan biri bizim evde, bütün komşular akşam oldu mu bizim eve toplanıyor. Memur lojmanı olan tek katlı evler , 2 oda bir antreden minik bir mutfaktan oluşuyor. Ortada bir kilim, iki yaylı sedir, üzerinde örtüler kenarda sehpa, bir minik vitrin, onun üzerinde televizyon...

Film izliyoruz ben ve iki kardeşim yerde... Ayşe 'kardeşim' diye ağlıyor, ben Ayşe ağlıyor diye ağlıyorum, kardeşlerim daha küçük büyük olan, bir bana bir bakıyor bir televizyona, küçük olan televizyon hariç her yere bakıyor..

Film izliyoruz; ben 5 yaşlarında olmalıyım ekrandan gözümü almıyorum film bitene kadar... Ayşe ve Ömer anne ve babasına kavuşuyor onlarla birlikte ben de gülüyorum..

Film izliyoruz 3 yaşındaki çocukla, bana bu anılar eşlik ediyor...
Zaman ne çok geçmiş diye düşünüyorum ne çok yaşamışım, ne çok yaş almışım ve ne çabuk geçmiş ve ne büyük bir hızla..
Sanki ölümü ensemde hissediyorumda yaşamım bir film gibi gözümün önünde geçiveriyor, büyük karelerle ve aynı hızla...
Hayıflanmalar kareleri takip ediyor yine onlarda aynı hızla...İlk defa belki hayatımda ilk defa "ne olacak acaba? Bundan sonra ne olacak?" diyorum... Şu an yazarken, radyoda çalan türküden bahsetmek dahi istemiyorum..

Film izliyoruz 3 yaşındaki çocukla.. 3 yaşındaki çocuk bir iki daha kımıldadı daha fazla dayanamadı: "ne kadar saçma bir film Nuran teyze ben çok sıkıldım" dedi..

Film izliyoruz 3 yaşındaki çocukla .. Ve o çocuk bir anda film hakkında değilde benim yaşamım hakkında yorum yapıyor sanki, cümleleri kesik olmasına rağmen balyoz darbesi gibi net..
"Ne kadar saçma bir yaşam Nuran teyze" der gibi iken cümlesini tamamlamasına izin vermiyorum söze ben giriyorum ve cümleyi tamamlıyorum, "haklısın ben de çok sıkıldım..."

nb