SESSİZCE

VEDA

5.bölüm

“Aklıma gelince o güzel yüzün” diye başlayan şarkıya eşlik etmek isterdim şu an.
Sana anlatmaya, böyle başlamak isterdim.
Kelimeleri tüketmek istercesine sıralarken, şarkı sözlerini bir kenara bırakıp, içimde geçmişten kalan kırıntıları cümlelerim arasına serpmek isterdim .
Yüreğimden geçenleri su gibi aktarmak isterdim hatta…
Zaman zaman çağlayana dönüşmesine izin verip aktığı yerde köpükler saçmasına izin vermek isterdim.

Gök gürlesin, şimşekler çaksın isterdim. Bulutlar yorulup yağmurlar yağdırsın isterdim.
Avuçlarım ıslansın ve ben gözyaşlarımı umursamayayım isterdim… Gözyaşım, inadına yağmur sularına karışsın isterdim.
İsterdim ama olmadı işte…
Çok şey istemişim anladım.
Anladım ki sevmek böyle bir şeymiş.
Bilemedim.
Artık öğrendim.
n.b
...
Sevmek, bazen;
Yaşarken ölmektir,
Sevdiğinin mutluluğu için, mutsuzluğa göğüs germektir.
Sevdiğinin seni sevdiğini bildiğin halde,
Beni sevmiyorsun deyip, kendinden uzaklaştırmaktır, sevmek!
Sırf o mutlu olsun diye.
Ağlasan da, ağlatsan da,
Onun hayatını bedbaht yapmamak için,
katlanmaktır her acıya.
Kırıldığını bildiğin halde,
Susmaktır, sevmek!
Sesini duyduğunda erise de yüreğin,
Kelimelerin incitmeli, kopması için senden,
Varsın bilmesin bunları niye yaptığını,
Bencil desin! Kalpsiz desin!
Allah biliyor ya; sevdiğini.
Onun mutluluğu için, yüzünün hep gülmesi için,
Sevgini, kalp zindanına hapsettiğini bilmese,
bilmese ne olur!
Uzaklardan seyredip,
Onun mutluluğu için dua ederken,
Kendi mutsuzluğuna,
‘’ Âmin’’ diyebilmektir, sevmek!
İstediğin, senden soğuması, uzaklaşması da olsa,
Arkasını dönüp ağlarken gittiğini gördüğünde,
Yüreğinin kan ağlamasıdır, sevmek!
Onu düşünerek,
Mutlu olacağını hayal ederek.

Azrail’i beklemenin adıdır, sevmek!

Musa Karakaya